Interpretacja indywidualna z dnia 13.05.2014, sygn. ILPP2/443-167/14-2/MR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-167/14-2/MR

Podatek od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia przez komornika faktury korygującej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia przez komornika faktury korygującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia przez komornika faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 1 lutego 2004 r. działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy pod nazwą , będącej czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności firmy są usługi w zakresie robót drogowych. Ponieważ Wnioskodawca nie był w stanie spłacić części zobowiązań zaciągniętych w związku z prowadzoną działalnością, komornik sądowy, w drodze licytacji egzekucyjnej, sprzedał należące do niego dwie nieruchomości gruntowe (niezabudowane), które Wnioskodawca nabył w latach 2008 i 2009 jako osoba fizyczna do majątku prywatnego, bez związku z prowadzoną działalnością. Nieruchomości nabyto od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy osoby te prowadziły działalność gospodarczą. Zakup nastąpił na podstawie aktu notarialnego. Sprzedający nie wystawili faktur VAT. Nieruchomości nigdy nie zostały wprowadzone do majątku firmy, w żaden sposób nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani działalności rolniczej, nie służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, nie stanowiły środków trwałych firmy. Zamiarem Wnioskodawcy było wybudowanie na jednej z nich budynku mieszkalnego na potrzeby własne i rodziny, druga miała być działką rekreacyjną również na potrzeby własne. Po zakupie nie poczyniono żadnych nakładów na nieruchomościach. Wnioskodawca nigdy nie prowadził handlu nieruchomościami, ani nie miał takiego zamiaru i nie podjął sam decyzji o sprzedaży działek, lecz został przymuszony czynnościami komornika. Przez cały czas od zakupu do sprzedaży przez komornika, działki były niezabudowane, w planie zagospodarowania przestrzennego przewidziane jako tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, których dostawa nie byłaby objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2013 r.