Interpretacja indywidualna z dnia 02.04.2014, sygn. ITPB1/415-37/14/EM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB1/415-37/14/EM

Czy poniesione w roku 2013 koszty nauki języka angielskiego, a także przewidywane do poniesienia w latach następnych koszty kontynuacji nauki tego języka, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej ?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na naukę języka obcego do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na naukę języka obcego do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność opiera się na zbieraniu oraz handlu odpadami innymi niż niebezpieczne. Przeważa działalność gospodarcza określona kodem PKD2007: 38.11.Z. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wybrał opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej podatkiem dochodowym liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem obrotu od 2011 roku są towary handlowe typu: odpady z tworzyw sztucznych (PKWiU 38.11.55.0), surowce wtórne z tworzyw sztucznych (PKWiU 38.32.33.0), a także tworzywa sztuczne typu przemiał - jest to rozdrobniony materiał tworzyw sztucznych, stanowiący surowiec do produkcji wyrobów. Wnioskodawca nie prowadzi zbiórki odpadów komunalnych, ani ich skupu od ludności. Jest wyłącznie pośrednikiem w obrocie wskazanymi powyżej materiałami. Wnioskodawca kupuje je od firm, które zajmują się zbiórką odpadów komunalnych, od producentów przemiału, a także od innych pośredników działających na rynku. Działalność Wnioskodawcy opiera się na wyszukaniu partii dobrej jakości surowca u dostawcy, który oferuje go w korzystnej aktualnie cenie, aby później sprzedać z zyskiem odbiorcy, który poszukuje danego rodzaju surowca. Firma Wnioskodawcy funkcjonuje na rynku rozproszonym. Z jednej strony istnieje na nim popyt na surowce wtórne - tworzywa sztuczne z recyklingu. Popyt generują producenci wyrobów z tworzyw sztucznych. Z drugiej strony istnieje podaż ze strony firm zajmujących się pozyskiwaniem (zbiórką) surowców z odzysku - z rozproszonego rynku komunalnego, a także producenci przemiału. Pomiędzy tymi firmami funkcjonują pośrednicy, w tym firma Wnioskodawcy. Aby firma funkcjonowała, Wnioskodawca musi skutecznie konkurować z innymi pośrednikami. Zdobywanie nowych doświadczeń i coraz lepsze rozpoznanie krajowego, a także unijnego rynku - zaowocowało wnioskami o konieczności rozszerzenia działalności gospodarczej poza terytorium kraju, w sensie wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów (WDT i WNT). Dzięki obecności Polski w Unii Europejskiej potencjalnie otwarte są rynki zarówno zakupu, jak i zbytu w innych państwach wspólnoty. Rynek surowców wtórnych, w rozumieniu wartościowych surowców do powtórnego przerobu, jest na obszarze Unii Europejskiej zdecydowanie bogatszy w stosunku do rynku krajowego. Sprzyja temu m.in. prowadzona od lat w niektórych państwach UE aktywna polityka selekcji oraz recyklingu odpadów komunalnych. Dzięki wypracowanym przez lata nawykom starannej selekcji odpadów na poziomie gospodarstw domowych - obniżone są koszty przygotowania surowca do powtórnego wykorzystania. Dzięki temu zdarza się, że surowiec sprowadzony zza granicy jest tańszy od surowca zakupionego na rynku polskim. Różnica cen jest dodatkowym źródłem dochodu. Zazwyczaj również surowiec taki jest lepszej jakości od krajowego, bo pozbawiony domieszek innych materiałów oraz zanieczyszczeń organicznych. Niezależnie od powyższego istnieje też za granicą popyt na surowce wtórne z tworzyw sztucznych oraz tworzywa sztuczne typu przemiał, pochodzące z różnych źródeł, w tym z rynku polskiego.