Interpretacja indywidualna z dnia 12.11.2013, sygn. IBPP2/443-686/13/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP2/443-686/13/KO

w zakresie opodatkowania kwoty stanowiącej równowartość opłaty, o której mowa w art. 10 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013r. (data wpływu 29 lipca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2013r. (data wpływu 29 października 2013r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty stanowiącej równowartość opłaty, o której mowa w art. 10 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty stanowiącej równowartość opłaty, o której mowa w art. 10 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 października 2013r. (data wpływu 29 października 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 października 2013r. znak: IBPP2/443-686/13/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług finansowych oraz usług pośrednictwa finansowego.

1. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca m.in. nabywa wierzytelności (cesja wierzytelności zgodnie z art. 509 Kodeksu cywilnego). Wnioskodawca nabywa wierzytelność bez oceny ryzyka jej ściągalności. Wnioskodawca nabywa wierzytelności w sposób definitywny (wierzytelność nie może zostać przeniesiona z powrotem na pierwotnego wierzyciela) jak również warunkowy (wierzytelność po spełnieniu umownych warunków może zostać przeniesiona na pierwotnego wierzyciela). Wszystkie wierzytelności nabywane są po cenie niższej niż ich nominalna wartość.