Interpretacja indywidualna z dnia 03.12.2013, sygn. ILPB2/436-240/13-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/436-240/13-2/MK

Umowa darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Elementem wspólnego majątku wspólników spółki cywilnej jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie zespół składników majątkowych i niemajątkowych w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego (zwana dalej przedsiębiorstwem). W skład przedsiębiorstwa wchodzi również nieruchomość. Wspólnicy planują zawarcie umowy darowizny, na mocy której przedsiębiorstwo zostanie przeniesione z majątku wspólnego wspólników objętego umową spółki cywilnej do ich majątków odrębnych, przy czym poszczególni wspólnicy nabędą udział ułamkowy w przedsiębiorstwie, który będzie odpowiadał ich udziałom w zyskach spółki cywilnej. Ze względu na fakt, że przedmiotem darowizny jest przedsiębiorstwo, w skład którego wchodzi nieruchomość, umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Tutaj podkreślić należy, że przepisy prawa nie zabraniają przeniesienia przez wspólników spółki cywilnej własności składników wchodzących w skład ich majątku wspólnego do ich majątków odrębnych. Na potwierdzenie powyższego należy powołać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt V CSK 132/07 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2004 r. sygn. akt II CK 267/03. Wobec powyższego należy stwierdzić, że umowa darowizny w niniejszym przypadku jest zarówno zgodna z prawem, jak i dopuszczalna przez nie. Następnie wspólnicy zamierzają otrzymane udziały w przedsiębiorstwie wnieść jako aport do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.