Interpretacja indywidualna z dnia 02.05.2013, sygn. ILPP1/443-101/13-4/JSK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-101/13-4/JSK

Czy Spółce przysługuje pełne odliczenie naliczonego podatku VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji. Wniosek uzupełniono w dniu 26 marca 2013 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie dochodzenia wierzytelności na zlecenie, gdzie wynagrodzenie jest określone w formie prowizji opodatkowanej podstawową stawką podatku VAT oraz dokonuje zakupu wierzytelności trudnych na własny rachunek, które następnie windykuje.

Zgodnie z decyzją Dyrektora Izby Skarbowej (stwierdzającą, że stanowisko Spółki jest prawidłowe) zakup wierzytelności na własny rachunek oraz ich dochodzenie nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: ustawa. Stanowisko to jest zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (w poszerzonym składzie) z dnia 19 marca 2012 r. o sygn. akt I FPS 5/11 oraz wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE o sygn. akt C-93/10.