Interpretacja indywidualna z dnia 15.01.2013, sygn. ILPB2/415-967/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/415-967/12-2/WM

Czy w latach 2006-2011 przysługiwało Zainteresowanej prawo stosowania zryczałtowanej 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów osiąganych z tytułu sprawowania funkcji i wykonywania czynności wewnętrznego producenta telewizyjnego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu sprawowania funkcji i wykonywania czynności wewnętrznego producenta telewizyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu sprawowania funkcji i wykonywania czynności wewnętrznego producenta telewizyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1996 r. Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem nadawcy TV, gdzie od 2000 r. jest wewnętrznym producentem audycji TV, zatrudnionym w regionalnej agencji producenckiej stanowiącej część (). Zgodnie z przepisami wewnętrznymi XX określonymi Uchwałą Zarządu nr xx/2001 funkcje i osadzenie zawodowe producenta wewnętrznego określa § 1 ust. 1 pkt 2, który stanowi, iż producentem wewnętrznym jest pracownik zatrudniony w agencji produkcji audycji telewizyjnych na stanowisku pracy producent, któremu powierza się wytworzenie dla anten lub kontrahentów zewnętrznych, audycji telewizyjnej zgodnie z zatwierdzonym scenariuszem i w ramach środków określonych w kosztorysie tej audycji. Z kolei § 9 ust. 1 tego dokumentu stanowi, iż producent wewnętrzny jest odpowiedzialny osobiście za dobór zespołu producenckiego, zamawianie wszelkiego rodzaju usług intelektualnych, realizacyjnych, technicznych oraz za każdy aspekt programu: kreatywny, finansowy i organizacyjny w tym za terminową realizację zadań produkcyjnych. Obowiązująca ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. bezspornie wskazuje, iż audycja TV wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i jest klasyfikowana jest jako utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 tej ustawy. Każdorazowo cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Jednocześnie obszar działalności telewizyjnej koncentruje się w domenie sztuki i kultury. Producent telewizyjny jest kluczowym współautorem utworu, mającym newralgiczne znaczenie dla kształtowania audycji począwszy od etapu koncepcji, a na postaci finalnej dzieła skończywszy. Jednoznacznie potwierdza to specyfika zawodowa stosowana w branży telewizyjnej, literatura branżowa, związany z zawodem proces edukacyjny realizowany na uczelniach i wydziałach artystycznych. W zakresie obowiązków Zainteresowanej leży osobista odpowiedzialność za każdy aspekt audycji, w tym za warstwę kreatywną, jak również finansową i organizacyjną. Wnioskodawczyni odpowiada za opracowanie koncepcji audycji, dobór odpowiednich twórców pozwalających osiągnąć oczekiwany rezultatu artystyczny w tym m.in. reżysera, scenarzysty, realizatora obrazu, dźwięku oraz światła, autora oprawy muzycznej, scenografii, grafiki, montażysty. W gestii Zainteresowanej leży zarówno dobór nabywanych praw, pozyskanie elementów inscenizacyjnych scenografii, kostiumów, wybór odpowiednich obiektów zdjęciowych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Bezpośredni udział Wnioskodawczyni w procesie twórczym i kreatywnym dzieła był więc niezwykle rozległy i przekładał się bezpośrednio na efekt artystyczny realizowanego utworu audiowizualnego. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku był fakt, iż na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 12 ust. 1), podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w XX. Zainteresowana każdorazowo przenosi na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. System wynagradzania Wnioskodawczyni w XX, podobnie jak w przypadku pozostałych grup zawodowych o charakterze twórczym reżyserów TV, wydawców, dziennikarzy, scenarzystów, autorów obrazu, dźwięku, realizatorów światła, montażystów, grafików, scenografów, itp. w dominującej części bezpośrednio powiązany jest z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy poszczególnych produkcjach telewizyjnych. Czynności te są wyszczególnione w kosztorysach audycji ewidencjonowanych przez pracodawcę. Stanowi to element bezspornie różnicujący sposób zatrudnienia i wynagradzania Zainteresowanej względem grup zawodowych nie związanych w XX z działalnością twórczą i co miesiąc premiowanych zwykłą premią motywacyjną o wskaźniku procentowym. Tak samo jak w przypadku ww. zawodów twórczych umowa o pracę Wnioskodawczyni nie określa nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę, bo w tym zakresie XX. korzysta z zapisów art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych mówiących o nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskich praw majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Zainteresowanej, jak i wszystkich innych zawodów twórczych, stosowana w XX ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi. W przypadku sprawowanej przez Wnioskodawczynię funkcji producenta wewnętrznego dodatkową trudność dla takiej ewidencji stanowią wszelkie bezpośrednio przynależne tej funkcji działania kreacyjne, jak choćby stworzenie ogólnej koncepcji projektu, czy dokonanie optymalnego skompletowania składu zespołu produkcyjnego w części twórczej zaangażowanie wszelkich autorów, realizatorów, scenografów, aktorów, prowadzących, uczestników, itp. Działania te nie są bowiem możliwe do prostego przyporządkowania zasadzie 8-godzinnego czasu pracy, a identyfikacja z normami czasu pracy wynika jedynie z obligatoryjnych wymogów kodeksowych. Nie ma bowiem realnej możliwości określenia, ile wymyślenie i dopracowanie szczegółów danej koncepcji programowej pochłaniać ma czasu. Zważywszy na te okoliczności pracodawca nie ma w tym zakresie realnej możliwości wykorzystania dla potrzeb ewidencyjnych specjalnego systemu rozliczeniowego odpowiednio rejestrującego czas pracy z podziałem na czynności bezpośrednio twórcze oraz inne.