Interpretacja indywidualna z dnia 19.04.2012, sygn. IPPB4/415-192/12-2/JK2, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB4/415-192/12-2/JK2

Czy uzyskując w latach 2007-2011 przychody z tytułu wykonywania funkcji wewnętrznego producenta audycji telewizyjnych w rozliczeniach podatkowych Wnioskodawczyni miała prawo stosować zryczałtowaną 50 % stawkę kosztu uzyskania przychodu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2012 r. (data wpływu 07.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50 % kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu wykonywania funkcji producenta wewnętrznego telewizyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50 % kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od roku 1979 jest pracownikiem etatowym telewizji (obecnie T. S.A.), gdzie od 2001 r. zgodnie z obowiązującym tam tzw. systemem producenckim pełni funkcję producenta wewnętrznego w wewnętrznej agencji producenckiej. Zgodnie z przepisami wewnętrznymi T.S.A. wyrażonymi Uchwałą Zarządu dot. systemu producenckiego w T.- funkcje i osadzenie zawodowe producenta wewnętrznego określa § 1, ust. 1, pkt 2, stanowiący, iż Producentem wewnętrznym jest pracownik zatrudniony w agencji produkcji audycji telewizyjnych na stanowisku pracy producent, któremu powierza się wytworzenie dla anten lub kontrahentów zewnętrznych, audycji telewizyjnej zgodnie z zatwierdzonym scenariuszem i w ramach środków określonych w kosztorysie tej audycji. Z kolei § 9 ust.1 ww. dokumentu stanowi, iż Producent wewnętrzny jest odpowiedzialny osobiście za dobór zespołu producenckiego, zamawianie wszelkiego rodzaju usług intelektualnych, realizacyjnych, technicznych oraz za każdy aspekt programu: kreatywny, finansowy i organizacyjny w tym za terminową realizację zadań produkcyjnych. Ustawa o prawie autorskim i pp. z dnia 4 lutego 1994 r. bezspornie wskazuje, iż audycja TV wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i jest klasyfikowana jest jako utwór audiowizualny, wskazanym w art. 1 ust. 2 pkt 9. Każdorazowo cechuje się indywidualnym wkładem twórczym i niepowtarzalnym charakterem. Jednocześnie obszar działalności telewizyjnej koncentruje się w domenie sztuki i kultury. Producent telewizyjny jest kluczowym współautorem utworu, mającym newralgiczne znaczenie dla kształtowania audycji począwszy od etapu koncepcji, a na postaci finalnej dzieła skończywszy. Jednoznacznie potwierdza to specyfika zawodowa stosowana w branży telewizyjnej, literatura branżowa, związany z zawodem proces edukacyjny realizowany na uczelniach i wydziałach artystycznych. W zakresie obowiązków Wnioskodawczyni leży osobista odpowiedzialność za każdy aspekt audycji, w tym za warstwę kreatywną jak również finansową i organizacyjną. Wnioskodawczyni odpowiada za opracowanie koncepcji audycji, dobór odpowiednich twórców pozwalających osiągnąć oczekiwany rezultatu artystyczny w tym m.in. reżysera, wydawcy, scenarzysty, realizatora obrazu, dźwięku oraz światła, autora oprawy muzycznej, scenografii, grafiki, montażysty. W gestii Wnioskodawczyni leży zarówno dobór nabywanych praw, pozyskanie elementów inscenizacyjnych scenografii, kostiumów, wybór odpowiednich obiektów zdjęciowych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Bezpośredni udział Wnioskodawczyni w procesie twórczym i kreatywnym dzieła był więc niezwykle rozległy i przekładał się bezpośrednio na efekt artystyczny realizowanego utworu audiowizualnego. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku jest fakt, iż na podstawie ustawy o prawie autorskim i pp. - art. 12 ust 1. podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w T.S.A. Wnioskodawczyni każdorazowo przenosi na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. System wynagradzania Wnioskodawczyni w T.S.A., podobnie jak w przypadku pozostałych grup zawodowych o charakterze twórczym - reżyserów TV, wydawców, dziennikarzy, scenarzystów, autorów obrazu, dźwięku, realizatorów światła, montażystów, grafików, scenografów, itp. w dominującej części bezpośrednio powiązany jest z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy poszczególnych produkcjach TV. Czynności te są wyszczególnione w kosztorysach audycji i ewidencjonowane przez pracodawcę. Stanowi to element bezspornie różnicujący sposób zatrudnienia i wynagradzania Wnioskodawczyni względem grup zawodowych nie związanych w T. z działalnością twórczą i co miesiąc premiowanych zwykłą premią motywacyjną o wskaźniku procentowym. Tak samo jak w przypadku ww. zawodów twórczych umowa o pracę Wnioskodawczyni w T. S.A. nie określa nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę, bo w tym zakresie T. S.A. korzysta z zapisów ww. art. 12.1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych mówiących o nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Wnioskodawczyni jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w T. S.A. ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi. W przypadku sprawowanej przez Wnioskodawczynię funkcji producenta wewnętrznego dodatkową trudność dla takiej ewidencji stanowią wszelkie bezpośrednio przynależne tej funkcji działania kreacyjne, jak choćby stworzenie ogólnej koncepcji projektu czy dokonanie optymalnego skompletowania składu zespołu produkcyjnego w części twórczej - zaangażowanie wszelkich autorów, realizatorów, scenografów, aktorów, prowadzących, uczestników, itp. Działania te nie są bowiem możliwe do prostego przypisania zasadzie 8-godzinnego czasu pracy, a identyfikacja z normami czasu pracy wynika jedynie z obligatoryjnych wymogów kodeksowych. Nie ma bowiem realnej możliwości określenia ile wymyślenie i dopracowanie szczegółów danej koncepcji programowej pochłaniać ma czasu. Zważywszy na te okoliczności pracodawca nie ewidencjonuje w systemie rozliczeniowym czasu pracy z podziałem na czynności bezpośrednio twórcze oraz inne.