Interpretacja indywidualna z dnia 27.03.2012, sygn. IBPBI/1/415-1273/11/KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/1/415-1273/11/KB

możliwość uznania poniesionych nakładów za ulepszenie środka trwałego oraz sposób ustalenia wartości tych nakładów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 13 grudnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania poniesionych nakładów za ulepszenie środka trwałego oraz sposobu ustalenia wartości tych nakładów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania poniesionych nakładów za ulepszenie środka trwałego oraz sposobu ustalenia wartości tych nakładów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 31 stycznia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-1273/11/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 14 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka ta prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży detalicznej z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Poboczny profil działalności to wynajem powierzchni handlowo-usługowych. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wybudowano pawilon handlowo-usługowy na gruntach należących do majątku osobistego wspólników, który to koszt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych (pod pozycję budynki i lokale) i od którego są naliczane odpowiednie odpisy amortyzacyjne. Grunt (działki 1032/1 i 1032/2) nadal pozostał w majątku osobistym wspólników, zaś wszelkie prace wykonywane na tych terenach dokonywano w systemie gospodarczym, z racji tego, iż znajdowały się one poza prowadzoną działalnością gospodarcza - nie były (bo nie musiały być) w żaden sposób udokumentowane. Wraz z upływem kolejnych lat pozycja firmy zaczęła się umacniać, klientów przybywało, a na będącym kiedyś na uboczu centrum handlowo-usługowym zaczął się robić coraz większy ruch. W związku z tym pojawiła się kwestia rozbudowy powierzchni handlowej w sposób pośredni o powierzchnię parkingowo promocyjną, tak by zaspokoić rosnące potrzeby klientów i by w ten sposób najbardziej optymalnie wykorzystać szansę na dalszy rozwój firmy. W tym celu postanowiono wydzielić spory kawałek terenu należącego do właścicieli, który okalał dotychczasową strefę prowadzenia działalności gospodarczej i również przekazano go na potrzeby prowadzenia tejże działalności. Teren ten był na tyle zagospodarowany, by swobodnie można było to zrobić i korzystać z niego od zaraz: kilka lat wstecz właściciele znacznie go zmodernizowali, położyli na nim m.in. kostkę brukową, ponieważ oprócz terenów zielonych znajdowały się tam ich prywatne garaże, pomieszczenia gospodarcze oraz dom. Wszelkie uregulowania związane z ostatecznym przekazaniem części dość dobrze przygotowanego terenu z majątku osobistego na potrzeby prowadzenia działalności zamknięto z końcem roku 2010. Teren ten, pokryty nawierzchnią z kostki brukowej, przeznaczony na parking i strefę promocyjną wokół pawilonu handlowo-usługowego, wprowadzono do ewidencji środków trwałych, jako rozbudowę środka trwałego już istniejącego, ponieważ dzięki tej operacji znacznie wzrosła wartość użytkowa całego kompleksu. Wartość omawianego środka podwyższono na podstawie wyceny kosztorysowej netto dokonanej przez uprawnionego architekta, jako że niemożliwym było ustalenie wartości modernizacji samego terenu, jaka została dokonana w ubiegłych latach w inny sposób. Od początku 2011 roku rozpoczęto zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych już powiększonych o wartość wyceny, ponieważ tylko taka wysokość odpisów wiernie oddaje stan rzeczywisty.