Interpretacja indywidualna z dnia 24.05.2011, sygn. ILPP2/443-420/11-4/MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-420/11-4/MN

Sprzedaż ciągła, wystawianie faktury, moment powstania obowiązku podatkowego, moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 25 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ciągłą jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ciągłą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz potwierdzenie uiszczenia brakującej należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła z jednym ze swoich kontrahentów umowę handlową, której przedmiotem jest sprzedaż surowca piasek kwarcowy szklarski IV klasa luzem o parametrach określonych w załączniku do tej umowy. Spółka zobowiązała się w umowie, że będzie w stanie realizować zamówienia składane przez kontrahenta bez uszczerbku dla terminowości i jakości dostaw.

Na mocy umowy Spółka była zobowiązana dostarczyć, a kontrahent był zobowiązany do odebrania surowca w ilości określonej w umowie. Strony dopuściły modyfikację ilości surowca objętego ww. obowiązkiem w granicach 10% w górę lub w dół od ilości surowca określonej w umowie.