Interpretacja indywidualna z dnia 10.08.2011, sygn. ITPB3/423-228/11/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-228/11/PS

Czy kary umowne zapłacone przez Podatnika stanowią koszty uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.) uzupełnionym na formularzu ORD IN z dnia 25 lipca 2011 r.(data wpływu 27 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność deweloperską. W ramach powyższej działalności Spółka zawarła umowy deweloperskie ze swoimi klientami. W umowach tych podatnik zobowiązuje się do bezobciążeniowego wyodrębnienia apartamentu jako samodzielnego lokalu wybudowanego przez Dewelopera w budynku oraz zawarcia umowy notarialnie przenoszącej przez Dewelopera na rzecz Kupującego prawa odrębnej własności apartamentu, wolnego od jakichkolwiek obciążeń, wraz z proporcjonalnym udziałem w nieruchomości wspólnej. Zgodnie z umową sprzedawana nieruchomość winna być wolna od obciążeń, z wyjątkiem niezbędnych służebności przejazdu oraz dostępu dla dostawców tzw. mediów. Przed zbyciem apartamentów objętych przedmiotem umów deweloperskich, na podstawie tytułu zabezpieczającego w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym inwestycja Spółki została obciążona ograniczonym prawem rzeczowym w postaci hipoteki kaucyjnej. Na skutek złożenia odpowiedniej kwoty do depozytu sądowego przez Spółkę, zabezpieczenie to ostatecznie upadło, jednakże do czasu rozpatrzenia odpowiednich wniosków przez sądy oraz wykreślenia przedmiotowej hipoteki z księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, Spółka nie mogła doprowadzić do bezobciążeniowego wyodrębnienia lokali, a następnie przystąpić do umów sprzedaży, w wyniku czego podatnik opóźnił się w wykonaniu zobowiązania. Tymczasem w umowach zawieranych z klientami Spółka zobowiązała się, iż w sytuacji opóźnienia terminu zawarcia umowy notarialnej, o ile opóźnienie nie będzie skutkiem działania siły wyższej lub nie będzie wynikało z niewypełnienia przez klienta warunków umowy, klientowi przysługuje prawo do naliczania kary umownej w wysokości 0,02% liczonej od wpłaconej przez niego kwoty zaliczki za każdy dzień opóźnienia, jednak nie więcej niż 2% jej wysokości. Jeżeli natomiast wskazane opóźnienie przekroczy 90 dni, to klientowi przysługiwało prawo odstąpienia od umowy. Spółka zapłaciła klientom należne kary umowne i wykonała swoje zobowiązanie otrzymując w zamian stosowne wynagrodzenie i wypracowując przychód.