Interpretacja indywidualna z dnia 21.06.2011, sygn. ITPB1/415-331/11/MR, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB1/415-331/11/MR

1. W jaki sposób (z rozbiciem na poszczególne kwoty) rozliczyć kwotę zwróconą na mocy wyroku sądowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy kwoty otrzymane przez podatnika na podstawie opisanego wyroku sądowego są przychodem? Jeśli tak, to które i kiedy powstał w stosunku do nich obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 22 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie zakwalifikowania kwoty stanowiącej zwrot nakładów do przychodów z innych źródeł - jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji podatkowej kwoty otrzymanej na mocy wyroku sądowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów), od dnia 5 lipca 1993 r. do chwili obecnej jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie dwóch umów dzierżawy, pierwszej obowiązującej od 1990-2005 i drugiej obowiązującej od 2006-2008, dzierżawił nieruchomość od Miejsko - Gminnego Ośrodka Sportu i Rekreacji. W trakcie trwania pierwszej umowy Wnioskodawca dokonał nakładów w istniejącej infrastrukturze plaży (szczegółowy opis w pkt 1-6 i 9) oraz zakupił i postawił domki WISSA (pkt 7-8). Druga umowa zakończyła się z dniem 31 grudnia 2008 r. i w tej dacie przedmiot dzierżawy został zwrócony. W związku z zaistniałym sporem na tle rozwiązania umowy i dokonania wzajemnych rozliczeń, Wnioskodawca skierował sprawę zwrotu nakładów inwestycyjnych na drogę postępowania sądowego. Została ona rozstrzygnięta przez Sąd Okręgowy, który stwierdził, że strony łączyła umowa dzierżawy, w której nie ustalono zasad rozliczenia nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę po jej zakończeniu, dlatego też zwrot nakładów inwestycyjnych winien zostać rozliczony na podstawie art. 676 Kodeksu cywilnego. W uzasadnieniu sąd podkreślił, iż strona pozwana nie żądała od powoda usunięcia dokonanych nakładów, a wręcz przeciwnie zamierzała z wykonanych nakładów korzystać. Od powyższego wyroku strona pozwana odwołała się do Sądu Apelacyjnego, który zmienił wyrok Sądu Okręgowego i oddalił powództwo, uzasadniając to faktem, iż w przedmiotowej sprawie doszło do przedawnienia roszczenia, ponieważ zwrot rzeczy nastąpił pomiędzy pierwszą a drugą umową, czyli w dniu 31 grudnia 2005. Od powyższego wyroku Wnioskodawca wniósł skargę do Sądu Najwyższego, który uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, ustalając, iż pomiędzy pierwszą a drugą umową nie doszło do zwrotu rzeczy stronie pozwanej.