Interpretacja indywidualna z dnia 07.04.2011, sygn. ITPB3/423-13/11/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-13/11/MK

Czy celem wyliczenia różnic kursowych, Spółka nasza może do przeliczenia wpływu należności z tytułu sprzedaży na rachunek walutowy oraz rozchodu waluty tytułem spłaty zobowiązań, zastosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego odpowiednio dzień jej wpływu lub wypływu z rachunku walutowego, o ile wybór takiej metody zapisze w polityce rachunkowości?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia podatkowych różnic kursowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia podatkowych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. dokonuje sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów z terytorium Unii Europejskiej, jak również zakupów od kontrahentów zagranicznych, udokumentowanych fakturami wystawionymi w walucie obcej, tj. w EURO.

Przychody ze sprzedaży przelicza na złote polskie wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego, poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Spółka posiada rachunek walutowy, na który wpływa waluta obca z tytułu zapłaty należności za dokonaną na rzecz kontrahentów zagranicznych sprzedaż. Zgromadzona waluta służy następnie do uregulowania zobowiązań Spółki z tytułu zakupów towarów od unijnych kontrahentów. W opisanej sytuacji nie dochodzi do faktycznej sprzedaży waluty obcej bankowi, jak również Spółka nie dokonuje zakupu waluty od banku prowadzącego rachunek walutowy, lecz reguluje zaciągnięte zobowiązania zgromadzonymi uprzednio środkami w walucie obcej.