Interpretacja indywidualna z dnia 07.09.2010, sygn. ITPB3/423-345/10/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-345/10/PS

Dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałej straty w inwestycji w obcym środku trwałym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałej straty w inwestycji w obcym środku trwałym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałej straty w inwestycji w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca podpisał, na okres 5 lat z możliwością przedłużenia, umowę najmu z właścicielem Centrum Handlowego w O. w celu przystosowania lokalu na potrzeby prowadzenia kawiarni. Rozpoczęcie inwestycji w obcym środku trwałym nastąpiło w dniu 18 lipca 2008 r. Dnia 28 sierpnia 2008 r. podpisano umowę franchisingową na prowadzenie Kawiarni. Przychody z tej umowy miały pokryć koszty wynajmu, odpisy amortyzacyjne oraz przysporzyć zysku. Opłata franchisingowa została ustalona na poziomie 6% prowizji od obrotu nie mniej niż 3 000 netto miesięcznie. Przez okres trwania umowy, to jest do dnia 31 maja 2009 r. poziom obrotów (kontrolowany) był na tyle mały, że podstawa rozliczenia dawała możliwość obciążenia franchisobiorcę tylko minimalną kwotą przychodu (3000 zł). W dodatku opóźnienia zapłaty kwot należnych niebezpiecznie wydłużały się dlatego też dnia 22 czerwca 2009 r. rozwiązano umowę ze skutkiem natychmiastowym ( 9 ust. 1 umowy). Od dnia 1 lipca Wnioskodawca kontynuował działalność na własny rachunek przy pomocy zatrudnionych w O. pracowników. Ponieważ po kilku miesiącach prowadzenia działalności sytuacja ekonomiczna nie uległa poprawie, Kawiarnia przynosiła straty, Wnioskodawca zdecydował o rozwiązaniu umowy najmu z C.H. i wystawieniu punktu do sprzedaży. Właściciel Centrum Handlowego kategorycznie odmówił rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Nie był też zainteresowany zwrotem poniesionych wydatków. W związku z tym postanowiono działać na własną rękę kierując informacje, następnie podpisując umowy o pośrednictwo w sprzedaży punktu z biurami nieruchomości w O. Ponadto skierowano pisemne oferty do firm kawiarnianych, cukierniczych bądź gastronomicznych działających na terenie O. , oraz firm regionalnych i ogólnopolskich. Także drogą elektroniczną rozesłano oferty sprzedaży do znanych Wnioskodawcy przedsiębiorców. Na wiele ofert sprzedaży nie odpowiedział nikt. Po okresie oczekiwania zgłosiła się osoba skierowana przez właściciela Centrum Handlowego, która zgodziła się przejąć wszystkie zobowiązania i nabyć wraz z wyposażeniem punkt handlowy. Zaproponowana kwota (po negocjacji) to 11 500 zł netto została przyjęta i w dniu 29 grudnia 2009 r. dokonano sprzedaży. Ponieważ wartość netto inwestycji w obcym środku trwałym na dzień sprzedaży wyniosły 214 964,10 zł, a przedmiotem sprzedaży była także niezamortyzowana lada chłodnicza na kwotę netto 5 880 zł, koszt własny sprzedaży (220 844,10 zł) znacznie przekroczył uzyskany przychód. Wygenerowana strata na sprzedaży 209 344,10 zł została zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu zgodnie a art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych.