Interpretacja indywidualna z dnia 07.01.2010, sygn. ITPB3/423-630/09/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-630/09/PS

Dotyczy zasad (potrącania) zaliczania nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 15 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad zaliczania nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad zaliczania nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest ogrzewanie budynków i dostarczanie ciepłej wody czyli produkcja, przesył i dystrybucja ciepła. W związku z prowadzeniem powyższej działalności w Spółce powstają liczne wierzytelności. W przypadku nie spłacania wierzytelności w terminach umownych, Wnioskodawca wnosi przeciwko dłużnikom pozwy do sądu o zapłatę. W wyniku zakończenia spraw sądowych, wydawane są nakazy zapłaty zasądzające od dłużników na rzecz Spółki stosowne kwoty. Jednostka wnioskuje o nadanie powyższym nakazom klauzul wykonalności. Następnie Spółka kieruje do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji z majątku dłużników (z rachunków bankowych, z ruchomości, z wynagrodzeń za pracę, z wierzytelności, z świadczeń z ZUS etc). W niektórych przypadkach egzekucja okazuje się bezskuteczna ze względu na brak jakiegokolwiek majątku dłużnika. W powyższych sytuacjach, komornik wydaje stosowne postanowienia potwierdzające bezskuteczność egzekucji. Po otrzymaniu powyższych postanowień Spółka bada i analizuje poszczególne przypadki dłużników. W niektórych przypadkach Wnioskodawca uznaje bezskuteczność egzekucji, wynikającą z postanowień komorników, za odpowiadającą stanowi faktycznemu. Uznanie to następuje jednak nie tylko w roku, w którym komornik wydał postanowienie o bezskuteczności egzekucji, ale także w roku następnym lub nawet w latach kolejnych. W momencie uznania przez Spółkę postanowienia o bezskuteczności egzekucji za odpowiadające stanowi faktycznemu, Wnioskodawca uznaje nieściągalność wierzytelności za udokumentowaną - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rezultacie Spółka spisuje daną wierzytelność z odpowiedniego konta wierzytelności. Moment spisania nie zawsze następuje w roku, w którym komornik wydał postanowienie o bezskuteczności egzekucji ze względu na brak majątku dłużnika. Pokrywa się on jednak z momentem uznania tych postanowień za zgodne ze stanem faktycznym.