Interpretacja indywidualna z dnia 13.10.2009, sygn. ILPB3/423-553/09-2/IM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-553/09-2/IM

Czy Spółka prawidłowo zakwalifikowała jako koszt uzyskania przychodów różnice między kosztem nabycia obligacji, a środkami odzyskanymi z podziału masy upadłości wystawcy obligacji?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (za pośrednictwem X Sp. z o.o.) zakupiła obligacje wystawione przez Y. Spółka nie uzyskała od wystawcy obligacji żadnych korzyści majątkowych z tytułu obligacji, natomiast wystawca obligacji ogłosił upadłość, a wierzytelność z tytułu posiadanych obligacji wpisana została na listę wierzytelności upadłej Y. Przy podziale masy upadłości syndyk przekazał Spółce kwotę mniejszą niż należna z tytułu obligacji i mniejszą niż koszt ich zakupu. Różnicę pomiędzy kosztem zakupu obligacji a środkami uzyskanymi z podziału masy upadłości wystawcy obligacji Spółka uznała za wierzytelność nieściągalną i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potraktowała jako koszt uzyskania przychodów.