Interpretacja indywidualna z dnia 26.11.2009, sygn. IPPP2/443-1032/09-4/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-1032/09-4/MS

w zakresie opodatkowania cesji wierzytelności

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009r. (data wpływu 21 września 2009r.) uzupełnionego pismem z dnia 23 października 2009r. (data wpływu 30 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania cesji wierzytelności - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania cesji wierzytelności.

Wezwaniem z dnia 19 października 2009r. roku zobowiązano Stronę do uzupełnienia stanu faktycznego. Stosowne uzupełnienie strona doręczyła 23 października 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a spółka niemiecka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w Niemczech. W dniu 30 czerwca 2009 r. X sp. z o.o. zawarła ze spółką Y z siedzibą w Niemczech umowę cesji wierzytelności w trybie art. 509 i następnych k.c. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca przelał na spółkę niemiecką wierzytelność w łącznej kwocie 514.17330 EURO, która przypadała Wnioskodawcy względem pięciu podmiotów, z których trzy posiadają siedzibę na Łotwie, jeden ma siedzibę na Litwie a jeden w Estonii. Zgodnie z § 3 umowy z dnia 30 czerwca 2009 r. przelane na spółkę niemiecką wierzytelności miały stanowić dla niej zapłatę za dostarczone Wnioskodawcy towary, która to zaplata w chwili zawarcia umowy była już wymagalna. W związku z tym przedmiotowa cesja wierzytelności stanowiła w istocie przewidziane w art. 453 k.c. datio tri sokitum, czyli powodowała wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy względem spółki niemieckiej poprzez spełnienie innego świadczenia.