Interpretacja indywidualna z dnia 14.04.2009, sygn. ITPP2/443-74a/08/RS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/443-74a/08/RS

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu zlokalizowanego we Francji oraz ich późniejsza dostawa z magazynu dokonywana w ramach przewidzianego we francuskich przepisach uproszczenia call-off stock", stanowi jedną transakcję WDT w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonaną na rzecz zagranicznego kontrahenta i jednocześnie nie ma zastosowania przepis art. 13 ust. 3 ustawy, a Spółka nie była zobligowana do raportowania WDT z tytułu przemieszczenia własnych towarów do magazynu w momencie dokonania przemieszczenia?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę, towarów przemieszczanych z Polski do znajdującego się we Francji magazynu call-of stock - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2009 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę, towarów przemieszczanych z Polski do znajdującego się we Francji magazynu call-of stock.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (podatnik VAT-UE) od końca 2007 r. do czerwca 2008 r. dokonywała przemieszczania towarów (opakowań kartonowych) do wynajmowanego we Francji magazynu typu call-off stock", z którego później był on pobierany przez nabywcę w oparciu o dane dotyczące aktualnego zapotrzebowania. Przedmiotowy towar pozostawał na terytorium Francji i nie wracał do Polski, a w trakcie jego przechowywania w magazynie pozostawał własnością Spółki, która posiadała dokumenty potwierdzające dokonanie przemieszczenia. Towary po dokonaniu przemieszczenia nie były przedmiotem eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium kraju, gdzie zlokalizowany był magazyn. Nabywca (francuski podatnik VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE we Francji), będąc wyłącznym odbiorcą towarów dostarczanych przez Spółkę, był znany już w momencie wysyłki towarów do magazynu. Dostawa towaru z magazynu do finalnego nabywcy, odbywała się zawsze na terytorium Francji. Magazyn, do którego były dostarczane towary we Francji, był prowadzony przez Spółkę. Spółka w ww. okresie nie była podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej we Francji tj. w kraju położenia magazynu. podatnik VAT-UE. Przy dostawach w wyżej opisanych warunkach Spółka nie miała możliwości dokonania ww. rejestracji, gdyż podmiotem obowiązanym do rozliczenia transakcji kwalifikowanej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów był jego nabywca. W momencie przemieszczenia towarów do magazynu, Spółka wystawiała na rzecz kontrahenta fakturę VAT dokumentującą wnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dodatkowo posiadała notę dostawy" wystawioną przez nią, potwierdzającą wysyłkę towaru z Polski do magazynu, dokumenty transportowe CMR, dokument avis de reception (stock a jour)", potwierdzający przyjęcie towaru do magazynu na terytorium Francji oraz dokument avis dexpedition (stock a jour)", potwierdzający wydanie towaru z magazynu kontrahentowi Spółki. Wskutek interwencji kontrahenta, Spółka zdała sobie sprawę, że nieprawidłowo interpretuje przepisy prawa francuskiego, przez co doprowadza do dysharmonii w sposobie rozpoznania transakcji dostawy towarów we Francji oraz w Polsce. Nabywca towarów, w związku z obowiązującymi we Francji przepisami, rozpoznaje ich nabycie jako WNT, które uznaje się za dokonane w momencie pobrania towaru z magazynu. W rezultacie, w celu dochowania wymogom na nim ciążącym, nabywca zażądał, aby Spółka zaprzestała wystawiania faktur z chwilą wywozu towarów z Polski do Francji i wystawiła faktury VAT dokumentujące faktyczne pobrania towarów z magazynu znajdującego się we Francji.