Interpretacja indywidualna z dnia 13.01.2009, sygn. ITPP2/443-923/08/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/443-923/08/AK

Czy w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług przedstawiony sposób udokumentowania transakcji wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów uprawnia Spółkę do zastosowania stawki podatku 0%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% podatku na podstawie dokumentów posiadanych przez Spółkę jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2008 r. został złożony wniosek, przekazany zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% podatku na podstawie dokumentów posiadanych przez Spółkę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Z reguły są to przesyłki drobnicowe o wartości kilkudziesięciu lub kilkuset euro wysyłane za pośrednictwem spedytora. W praktyce handlowej w wielu przypadkach Spółka napotyka problem z udokumentowaniem tych transakcji poprzez otrzymanie podpisanej przez kontrahenta faktury VAT oraz podpisanego dokumentu przewozowego CMR. W większości przypadków firma spedycyjna wykonuje transport tylko do głównego punktu odbioru przesyłek w kraju docelowym, a następnie sortowane przesyłki są kompletowane i dostarczane zbiorczo do adresatów przez lokalnych przewoźników (jak przy przesyłkach kurierskich). Efektem powyższej organizacji transportu jest, że pierwotna kopia CMR do adresata nie trafia. W ocenie Spółki trudno sobie wyobrazić, aby lokalny przewoźnik dostarczający odbiorcy zbiorczą przesyłkę, np. od kilkunastu dostawców z różnych krajów realizował to na podstawie kilkunastu dokumentów CMR. Natomiast kontrahenci unijni Spółki nie rozumieją żądań Wnioskodawcy, albowiem w ich krajach przepisy prawa podatkowego w podatku od towarów i usług takiego sposobu dokumentowania transakcji jak podpisywanie i odsyłanie dokumentów w ogóle nie przewidują. Upomnienie się przez Wnioskodawcę o odesłanie podpisanych ww. dokumentów nie tylko nie zawsze jest skuteczne, ale przede wszystkim naraża Spółkę na dodatkowe, zbędne, znaczące koszty, co przy tak drobnych transakcjach czyni je często nieopłacalnymi. Efekt powyższego jest taki, że w miesiącu rozliczenia podatku należnego od tych transakcji w deklaracji VAT-7 na potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka dysponuje jedynie fakturą VAT wystawioną na unijnego odbiorcę, kopią CMR wystawioną przez przewoźnika w momencie nadania towaru do przesyłki, specyfikacją wysłanych towarów oraz pisemnym zaświadczeniem firmy spedytorskiej (wzór potwierdzenia dostawy w załączeniu do wniosku), świadczącym o dostarczeniu nadanego im towaru, przesyłką o określonym numerze, pod wskazany adres odbiorcy w kraju UE innym, niż kraj rozpoczęcia wysyłki. Takie potwierdzenie dostawy firmy spedytorskie wystawiają automatycznie wraz z fakturą za wykonaną usługę.