Interpretacja indywidualna z dnia 12.12.2008, sygn. IBPP3/443-707/08/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP3/443-707/08/PK

uznania Gminy za podatnika VAT i możliwości wystawienia faktury VAT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2008r. (data wpływu 1 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Gminy za podatnika VAT i możliwości wystawienia faktury VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2008r. (data wpływu 1 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Gminy za podatnika VAT i możliwości wystawienia faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 1 stycznia 2003r. zawarła z Gminą umowę na mocy której Gmina wyraziła zgodę na używanie przez Spółkę nazwy "K. Z." na butelkach z naturalną wodą źródlaną, wodą mineralną i napojami produkowanymi przez Spółkę w jej zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w K.. Jednocześnie umowa określa odpłatność za używanie tej nazwy w wysokości 0,25% ceny netto za każdą sprzedaną butelkę wody mineralnej, na której została umieszczona ww. nazwa. Należność płatna jest kwartalnie. W świetle obowiązujących przepisów prawa dopuszczalne jest używanie w nazwie przedsiębiorstwa czy też jego produktów, nazw geograficznych czy nazw miast o ile nie ogranicza tego ustawa. Taką tezę potwierdził Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 24 listopada 1993 roku. Rzeczownikowa i przymiotnikowa forma nazwy geograficznej (jako dobra powszechnego) używana jest bez ograniczeń. Ograniczenia swobody korzystania z dobra powszechnego (a takim jest nazwa K.-Z.) i skomercjalizowanie go wymaga ustawy. Nie istnieje jednak ustawa ograniczająca posługiwanie się nazwą miast. W szczególności przepisy ustawy o samorządzie gminnym nie dają żadnemu z organów gminy prawa do ograniczenia używania nazw geograficznych i wprowadzenia opłat za ich używanie. Nie istnieje też inna podstawa prawna takiej komercjalizacji.