Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 24.04.2007, sygn. PDI/415/2B/6/08/JD38/07, Urząd Skarbowy w Kłodzku, sygn. PDI/415/2B/6/08/JD38/07

Pytanie dotyczy wysokości stawki amortyzacyjnej i metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych w związku z zakupem i zamontowaniem kominka.

W dniu 14 lutego 2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kłodzku wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Pismem z dnia 20 lutego 2007 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, tj. o przedstawienie dokładnego stanu faktycznego. Podatnik uzupełnił swój wniosek w dniu 13 marca 2007 r. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej w zakresie usług hotelarskich i gastronomicznych. Spółka prowadzi inwestycję polegającą na rozbudowie istniejącego obiektu restauracyjno-hotelowego. W ramach modernizacji obiektu rozbudowie podlegają: sala restauracyjna, kuchnia z zapleczem, ko-tłownia. Inwestycja obejmuje również budowę sali konferencyjnej, dobudowę części hotelowej, całkowitą zmianę elewacji, przebudowę miejsc parkingowych i dróg dojazdowych. W projekcie rozbudowy obiektu jest również budowa kominka i montaż wkładu kominkowego. We wniosku zawarte jest pytanie dotyczące wysokości stawki amortyzacyjnej i metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych w związku z zakupem i zamontowaniem kominka. Zdaniem Podatnika zakup i montaż kominka będzie podlegał 7% rocznej stawce amortyzacji podatkowej przy zastosowaniu metody degresywnej oraz stanowi odrębny środek trwały z grupy kotły i maszyny energetyczne.Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko w sprawie, tutejszy organ podatkowy informuje, co następuje.W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepisy prawa podatkowego wyłączają z kosztów uzyskania przychodów wydatki o charakterze inwestycyjnym (art. 23). Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na: - nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, - ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowią podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Przyjęta jest natomiast zasada, iż tego rodzaju wydatki są rozliczane sukcesywnie, w miarę zużywania się składnika majątku. Znajduje to odzwierciedlenie w art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami tej ustawy. Przepisy te stanowią, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy). Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy stwierdza, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o interpretację wydatki poniesione przez spółkę na przebudowę i rozbudowę sali restauracyjnej, kuchni, zaplecza kuchennego, kotłowni, budowę sali konferencyjnej i dobudowę części hotelowej, w tym montaż w nowej części lokalu kominka nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te, jako związane z rozbudową obiektu restauracyjno-hotelowego, powinny zostać, jako nakłady na ulepszenie danego środka trwałego zaliczone do sumy wydatków zwiększających jego wartość w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania.Natomiast zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,2) maszyny, urządzenia i środki transportu,3) inne przedmioty- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez po-datnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.Podstawą zaszeregowania poszczególnych rodzajów środków trwałych jest Klasyfikacja Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), zaś podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środka trwałego. Z objaśnień zawartych w klasyfikacji wynika, że do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku. Natomiast grupa 3 Kotły i maszyny energetyczne Klasyfikacji Środków Trwałych obejmuje kotły grzejne i parowe, maszyny napędowe pierwotne nie zespolone konstrukcyjnie z zasilanym obiektem, maszyny elektryczne wirujące nie zespolone oraz agregaty (zespoły) elektroenergetyczne wytwórcze i przetwórcze, które traktuje się jako samodzielne obiekty. Za odrębny obiekt w grupie 3 uważa się każdy oddzielny kocioł, turbinę, prądnicę prądu stałego, maszynę parową tłokową, koło wodne, silnik, prądnicę synchroniczną, kompensator wirujący, układ napędowy elektryczny skojarzony, turbozespół, zespół elektroenergetyczny, zespół wiatrowo-elektryczny i przetwornicę. W tej sytuacji trudno zaliczyć wybudowany kominek jako odrębny obiekt zakwalifikowany do grupy 3 Kotły i maszyny energetyczne Kla-syfikacji Środków Trwałych.Jeżeli zaś wybudowany kominek z zamontowanym wkładem kominkowym został wbudowany w konstrukcję budynku na stałe, wówczas stanowi część składową tego budynku. W związku z tym, na podstawie art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych całość inwestycji łącznie z montażem kominka stanowi ulepszenie istniejącego budynku. Na podstawie przytoczonych przepisów, poniesione wydatki inwestycyjne zwiększają wartość początkową budynku, tym samym wybudowany kominek nie może być amortyzowany jako odrębny środek trwały. Dlatego też nie będzie miała również zastawania do prowadzonej inwestycji tzw. degresywna metoda amortyzacji określona w art. 22k ustawy, która dotyczy maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych).Reasumując, ze względu na brzmienie przepisów art. 22, art. 22a-22o i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny, należy uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.