Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 07.09.2007, sygn. 1401/BP-II/4210-50/07/KO, Izba Skarbowa w Warszawie, sygn. 1401/BP-II/4210-50/07/KO

1) Czy składka podstawowa finansowana przez pracodawcę, o której mowa w art. 22 ustawy z dnia 22.08.1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych, w ramach pracowniczego programu emerytalnego niezależnie od jego formy, stanowi koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych? 2)Czy składka podstawowa finansowana przez pracodawcę, o której mowa w pyt. 1 stanowi koszty uzyskania przychodów, w miesiącu jej zarachowania, czy w miesiącu jej przekazania tj. wydatkowania, na rzecz firmy prowadzącej pracowniczy program emerytalny?

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 w związku z art. 239 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu zażalenia Sp. z o.o. Z z dnia 21.06.2007 r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 14.06.2007 r. nr 1473/912/KDO/423/42/07/BC w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki

o r z e k a

• zmienić w/w postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w części dotyczącej potrącalności w czasie wydatków poniesionych przez pracodawcę w formie składek związanych z umowami ubezpieczenia i
• uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 19.03.2007 r. za prawidłowe, co do zasady, że stanowiące koszt uzyskania przychodów składki podstawowe finansowane przez pracodawcę w ramach pracowniczego programu emerytalnego zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia (zaksięgowania),
• w pozostałej części odmówić zmiany w/w postanowienia.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 19.03.2007r. , Spółka zwróciła się do Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w następujących kwestiach , związanych z następującym stanem faktycznym. Z utworzył dla swoich pracowników pracowniczy program emerytalny, zwany dalej ppe, przez zawarcie umowy grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń tj. w jednej z czterech dopuszczalnych form pracowniczych programów emerytalnych, o których mowa w ustawie z 22.08.1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych, zwanych dalej ustawą o ppe. PPE musi być zarejestrowany w Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, co wiąże się ze spełnieniem wielu kryteriów i obwarowań prawnych, wynikających z ustawy o ppe. Podstawą obliczenia comiesięcznej składki podstawowej finansowanej przez pracodawcę jest wynagrodzenie uczestnika (pracownika) stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Sposób jej wyliczenia jest zawarty w zakładowej umowie emerytalnej, której stronami są pracodawca i związki zawodowe. Procentowa wysokość składki jest uzależniona od kondycji ekonomiczno-finansowej pracodawcy i zawieranych w związku z tym porozumień ze związkami zawodowymi, z tym, że jej maksymalna wysokość nie może przekroczyć 7%. Składka na ppe jest świadczeniem na rzecz pracowników, zabezpieczającym dodatkowo pracowników na emeryturę. Zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy o ppe, składka podstawowa nie jest wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne. Składka podstawowa finansowana przez pracodawcę ma być przekazywana, zgodnie z umową ubezpieczenia, do firmy prowadzącej ppe w ciągu siedmiu dni od daty wypłaty wynagrodzeń.W związku z powyższym Spółka zwróciła się z zapytaniem: