Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.03.2007, sygn. 1471/DPR1/423/1/07/MK, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie, sygn. 1471/DPR1/423/1/07/MK

Czy faktury wystawiane przez kontrahentów zagranicznych, przesyłane do Banku drogą elektroniczną mogą być uznane za wystarczający dowód poniesienia wydatku oraz stanowić mogą podstawę dokonania jego kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów.

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 02.01.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy faktury wystawiane przez kontrahentów zagranicznych, przesyłane do Banku drogą elektroniczną mogą być uznane za wystarczający dowód poniesienia wydatku oraz stanowić mogą podstawę dokonania jego kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Bank w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy z kontrahentami zagranicznymi, w wyniku których dokonują oni określonych świadczeń na rzecz Banku. Świadczenia te w ocenie Banku są bezpośrednio związane z jego działalnością i z perspektywy art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty poniesione na podstawie przedmiotowych umów mogą być kwalifikowane jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W ramach przyjętej przez podmioty zagraniczne praktyki dokumentowania rozliczeń, Bank otrzymuje faktury od kontrahentów drogą elektroniczną. Kontrahenci ci nie są podmiotami polskimi, w związku z czym nie obowiązują ich polskie regulacje. Wystawione przez nich dokumenty podlegają kontroli merytorycznej, polegającej na zbadaniu, czy odpowiadają one warunkom umowy. Kontrola ta przeprowadzana jest w jednostkach organizacyjnych Banku odpowiedzialnych za administrowanie daną umową. Osoba dokonująca kontroli sporządza ponadto dokumentację, która dołączana jest do faktury. Następnie faktura wraz z dołączoną dokumentacją przechodzą kontrolę formalno-rachunkową, która polega na ustaleniu, czy dokumentacja jest kompletna i nie zawiera błędów rachunkowych.Zdaniem Banku przepis art. 9 ust. 1 ustawy o pdop nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy oraz nakazuje prowadzić ją zgodnie z odrębnymi przepisami. Biorąc pod uwagę powyższe, koszty uzyskania przychodów powinny być dokumentowane w sposób, który określają przepisy zawarte w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości. Zgodnie z zasadami określonymi w powołanej regulacji, dana jednostka ma obowiązek prowadzić księgi rachunkowe, w których dokonuje się zapisów na podstawie dowodów księgowych. Ustawa określa wymagania, jakie powinien spełniać dowód księgowy. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 5 ustawy o rachunkowości powinien on zawierać między innymi podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub, od której przyjęto składniki aktywów, jednak zgodnie z art. 21 ust. 1a nie ma takiego obowiązku, jeżeli brak obowiązku wynika z odrębnych przepisów. W analizowanej sytuacji wskazane regulacje nie obowiązują kontrahenta Banku podmiotu zagranicznego a porządek prawny wiążący tegoż kontrahenta nie rzadko pozostaje niespójny z ustawą o rachunkowości.Bank podkreśla, iż w świetle utrwalonego orzecznictwa NSA nawet brak prawidłowego udokumentowania wydatków nie wyklucza prawa zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla potwierdzenia powyższego Bank powołuje się na wyrok NSA z dnia 13 marca 2001r. sygn. III SA 68/00 oraz z dnia 17 kwietnia 1998r. Sygn. SA/Rz 130/97.Podmioty zagraniczne świadczą usługi bezpośrednio związane z działalnością Banku, a koszty poniesione przez Bank w związku z tymi usługami mają na celu osiągnięcie przychodu. Faktury wystawione są przez powyższe podmioty w sposób zgodny z przepisami kraju ich siedziby. Bank nie ma możliwości sprawdzenia, czy faktury te są rzeczywiście prawidłowo wystawiane na gruncie prawa obowiązującego w krajach kontrahentów, a jest w pełni uprawniony do założenia, że działają oni racjonalnie i skoro dokumentują transakcje w sposób opisany w stanie faktycznym, to jest to zgodne z przepisami ich kraju. Strona podkreśla, iż podmioty zagraniczne nie są związane normami polskich regulacji, w szczególności dotyczących rachunkowości, dlatego dokumenty przez nie wystawione nie muszą spełniać warunków, które powinien spełniać polski dowód księgowy. Bank nie ma wpływu na sposób realizacji obowiązków w zakresie wystawiania faktur przez te podmioty i nie może nie przyjąć faktur, skoro wystawca wystawił je zgodnie ze swoim prawem. Dokumenty te natomiast wystawione są na podstawie umowy, ponadto weryfikowane zgodnie z wewnętrznie obowiązującą w Banku procedurą, dodatkowo tworzona jest dokumentacja załączona do tychże faktur. Powyższe pozwala na stwierdzenie, że wydatek potwierdzony fakturą przesłaną drogą elektroniczną, poniesiony został w związku z prowadzoną przez Bank działalnością.Mając na uwadze wskazaną argumentację, Bank stoi na stanowisku, iż faktury wystawione przez kontrahentów zagranicznych i przesyłane do Banku w formie elektronicznej stanowią dowód poniesienia wydatku oraz mogą być podstawą dokonywania ich kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów.Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w treści interpretacji organów podatkowych wydanych m.in. przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 7 czerwca 2006r. sygn. 1471/DPD2/423-41/06/AB oraz Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście w postanowieniu z dnia 7 marca 2006r. sygn. 1435/DP1/423-116/05/MP.