Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22.08.2006, sygn. PP-II-44081/21/IW/06, Izba Skarbowa w Opolu, sygn. PP-II-44081/21/IW/06

Czy biegli sądowi opracowujący opinie na zlecenie sądów dla potrzeb postępowań sądowych obowiązani są płacić podatek VAT od wynagrodzeń przyznanych im przez sądy?

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 28 kwietnia 2006r. nr PP/443-40-2/06 w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uznaje, iż czynności wykonywane przez biegłego sądowego na zlecenie sądu korzystają ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 1 marca 2006r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Organ podatkowy I instancji wezwał podatnika do uzupełnienia pisma o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz uzupełnienie braków formalnych. Z pism z dnia 1 i 20 marca 2006r. wynika, iż podatnik jest biegłym wykonującym opinie z zakresu motoryzacji na zlecenie sądów, prokuratur i policji. Podatnik jest na stałe zatrudniony w oparciu o umowę o pracę, natomiast opinie dla sądów wykonuje sporadycznie, a osiągnięty z tego tytułu łączny przychód zazwyczaj nie przekracza 5.000 zł rocznie. W ocenie podatnika na podstawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), wykonywane przez niego opinie na zlecenie sądu nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy cywilnoprawnej, a wydana przez biegłego opinia stanowi materiał urzędowy. Biegły otrzymuje za wydane opinie stosowne wynagrodzenie, ale o jego wysokości na podstawie przepisów decyduje organ procesowy, który powołuje biegłego. Podatnik uważa, iż zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, nie prowadzi on samodzielnej działalności gospodarczej. W opinii podatnika stosunek łączący biegłego i organ procesowy, nie jest stosunkiem cywilnoprawnym, a stosunkiem procesowym, publicznoprawnym. Podatnik uznał, iż organ procesowy jest wyłącznym dysponentem opinii i zgodnie art. 430 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez biegłego podczas wykonywania decyzji o powierzeniu biegłemu opinii do wykonania. Przytoczył, argumentację Rzecznika Praw Obywatelskich zawartą we wniosku z dnia 3 listopada 2005r. do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie, że art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT narusza art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997r. Konstytucja RP (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), gdyż zgodnie z art. 430 ustawy Kodeks cywilny sąd ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez biegłego podczas wykonywania decyzji o opiniowaniu.