Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.06.2006, sygn. PD I 415/1/150/48/06, Dolnośląski Urząd Skarbowy, sygn. PD I 415/1/150/48/06

Podatnik pyta o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z nie zapłaconej faktury przez dłużnika, na podstawie wydanego przez komornika sądowego postanowienia o umorzeniu postępowania z art. 146 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo Upadłościowe i Naprawcze.

POSTANOWIENIENa podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27.04.2006 r., który wpłynął w dniu 27.04.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z nie zapłaconej faktury przez dłużnika, na podstawie postanowienia wydanego przez komornika sądowego o umorzeniu postępowania z art. 146 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo Upadłościowe i Naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.), jest nieprawidłowe.UZASADNIENIEW dniu 27.04.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Jak stanowi art. 14a § 1, ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - Pracownia Projektowania i Usług Budowlanych. W dniu 25.10.2001 r. wnioskodawca wystawił fakturę za wykonaną usługę dla Korporacji X. Kontrahent nie zapłacił wnioskodawcy kwoty wynikającej z wystawionej faktury, w związku z powyższym wnioskodawca skierował sprawę na drogę sądową. Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabryczna w dniu 08.04.2002 r., orzekł, że Korporacja winna zapłacić wnioskodawcy kwotę 7.930,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21.11.2001 r. do dnia zapłaty, oraz z kosztami sądowymi w kwocie 158,60 zł, w terminie dwóch tygodni od daty doręczenia niniejszego nakazu, albo wnieść w tym terminie sprzeciw do tutejszego Sądu. Nakaz zapłaty opatrzono klauzulą wykonalności z dnia 09.07.2002 r. W dniu 28.12.2005 r. Komornik Sądowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 146 ustawy z dnia 28.02.2003 r. Prawo Upadłościowe i Naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.).Zdaniem wnioskodawcy otrzymując powołane postanowienie, podatnik nabył prawo do zaliczenia w koszty działalności gospodarczej, kwoty niezapłaconej faktury.Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna wskazuje jak niżej:Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:1)postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo2) postanowieniem sądu o:a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lubb) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a) lubc) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.Zatem warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne jest równoczesne spełnienie następujących warunków:- wierzytelność była wcześniej zaliczona do przychodów należnych na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy;- wierzytelność nie jest przedawniona;- nieściągalność wierzytelności została odpowiednio udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy. Wymieniony w art. 23 ust. 2 ustawy, katalog udokumentowania nieściągalności wierzytelności jest katalogiem zamkniętym i w związku z tym tylko wskazany wyżej sposób udokumentowania pozwala zaliczyć wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów. Nie można więc zaliczyć wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów, w tym wymienionej ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.), ponieważ zgodnie z art. 61 tej ustawy, z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego.Posłużenie się przez ustawodawcę terminem "postanowienie o nieściągalności" nie może być utożsamiane z postanowieniem o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Aby wierzytelność mogła być uznana za nieściągalną, z treści wydanego w ramach postępowania egzekucyjnego postanowienia organu egzekucyjnego powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie określonej wierzytelności.Z przedstawionego we wniosku z dnia 27.04.2006 r. stanu faktycznego nie wynika, aby wnioskodawca posiadał którykolwiek z wymaganych dokumentów wymienionych w art. 23 ust. 2 ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna, uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, rozstrzygnął jak na wstępie.Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku. Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5zł., na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).