Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.06.2006, sygn. PP II 443/1/170/343/06, Dolnośląski Urząd Skarbowy, sygn. PP II 443/1/170/343/06

Podatnik sformułował zapytanie, co jest podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług, w zakresie przeniesienia przez Gminę, na rzecz małżonków, własność nieruchomości gruntowej, zabudowanej fragmentem budynku mieszkalnego, stanowiącego odrębny przedmiot własności nabywających, w celu powiększenia nieruchomości.

W dniu 05.04.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie pismem z dnia 31.05.2006 r. (data wpływu do Urzędu 01.06.2006 r.) Podatnik uzupełnił przedmiotowy wniosek. Ze złożonego wniosku wynika, że zgodnie z treścią aktu notarialnego z dnia 16.02.2006 r., Gmina na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), art. 231 k. c. i Zarządzenia Nr 6845/05 Prezydenta Miasta, sprzedała małżonkom nieruchomość gruntową o pow. 12 m2, zabudowaną fragmentem budynku mieszkalnego, który stanowił własność nabywców. Opisana nieruchomość, została zbyta w trybie bezprzetargowym, w celu poprawienia warunków zagospodarowania.Fragment budynku mieszkalnego, stanowił własność nabywających i jest posadowiony na dosprzedawanym przez Gminę gruncie. Przedmiotowy budynek mieszkalny został wybudowany przez małżonków. Wszelkie nakłady związane z wybudowaniem budynku zostały poniesione przez nabywców, Gmina nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie. Ponieważ fragment budynku mieszkalnego znajdował się na gruncie Gminy, w celu uregulowania stanu prawnego pomiędzy stronami, nastąpiła dosprzedaż gruntu w przedmiotowej części. W świetle art. 37 ust. 2 powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami, przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej części, niezbędna do poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowania wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej część nabyć jeżeli nie mogą być zagospodarowane jako odrębne nieruchomości. Przedmiotowy budynek mieszkalny nie jest towarem używanym w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Od końca roku, w którym zakończono budowę nie minęło pięć lat, zaświadczenie o zakończeniu budowy zostało wystawione na dzień 14.10.2003 r. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nakłady na wybudowanie przedmiotowego budynku mieszkalnego ponieśli kupujący. Zdaniem wnioskodawcy przeniesienie przez Gminę prawa własności nieruchomości gruntowej, zabudowanej częścią budynku mieszkalnego, na rzecz małżonków, stanowi w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponieważ przedmiotem dostawy jest działka, zabudowana fragmentem budynku mieszkalnego, trwale z gruntem związanym, to zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Wobec powyższego, zgodnie z cyt. art. 29 ustawy, podstawą opodatkowania jest nie tylko wartość sprzedanego gruntu, ale również wartość części budynku mieszkalnego, który na tym gruncie się znajduje. W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe. Jak wynika ze złożonego wniosku opisana transakcja dokonana została na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, po. z 2603 ze zm.) oraz na podstawie art. 231 kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Ustęp 2 pkt 6 tego artykułu stanowi natomiast, iż nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej części, niezbędne do poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej części nabyć, jeżeli nie mogą być zagospodarowane jako odrębne nieruchomości.Natomiast w myśl art. 231 § 1 kodeksu cywilnego, samoistny posiadacz gruntu w dobrej wierze, który wzniósł na powierzchni lub pod powierzchnią gruntu budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby właściciel przeniósł na niego własność zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem. Paragraf 2 tego artykułu stanowi natomiast, iż właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem.Ponadto, zgodnie z art. 151 kodeksu cywilnego, jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nie uzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze.Ponadto w opisie stanu faktycznego Podatnik wskazał, iż przedmiotem sprzedaży na rzecz małżonków była nieruchomość gruntowa o pow. 12 m2. Grunt ten był zabudowany fragmentem budynku mieszkalnego, który stanowił własność nabywających (małżonków). Wszelkie nakłady związane z wybudowaniem budynku zostały poniesione przez małżonków. Ponieważ fragment budynku mieszkalnego znajdował się na gruncie gminy, w celu uregulowania stanu prawnego pomiędzy stronami, nastąpiła dosprzedaż gruntu w przedmiotowej części.Wobec powyższego zarówno z cytowanych wyżej przepisów, jak i z opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem sprzedaży był wyłącznie grunt. Mamy tutaj zatem do czynienia z dostawą towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z treścią powołanego przepisu przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a grunty zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.Podstawowe reguły dotyczące określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Przepis art. 29 ust. 5 omawianej ustawy, na który powołuje się Podatnik, zdaniem tutejszego organu podatkowego, nie będzie miał w tym przypadku zastosowania. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W myśl tego przepisu zasady dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy budynków lub budowli, będą miały zastosowanie również do gruntu, z którym budynki te lub budowle są trwale związane. Przy czym, jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie w przypadku dostawy budynków lub budowli. Natomiast w sytuacji opisanej we wniosku, jak wskazano wyżej przedmiotem transakcji jest wyłącznie grunt. Nie następuje w tym przypadku dostawa fragmentu budynku mieszkalnego, który posadowiony jest na przedmiotowym gruncie, bowiem stanowi on już własność nabywających. Ponadto przedmiotem obrotu nie może być część budynku, o ile nie ma ona charakteru odrębnego lokalu.Wobec powyższego zgodnie z powołanym wyżej art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania opisanej transakcji jest kwota należna z tytułu sprzedaży gruntu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Do podstawy opodatkowania nie należy jednak wliczać wartości fragmentu budynku mieszkalnego, który na tym gruncie się znajduje, a który nie jest przedmiotem sprzedaży. Stanowisko Podatnika jest zatem nieprawidłowe. Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.