Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11.01.2006, sygn. PD I 415/1/118-105/05, Urząd Skarbowy Wrocław-Fabryczna, sygn. PD I 415/1/118-105/05

Wnioskodawca pyta czy koszty związane z kredytem zaciągniętym przez niego, poniesione do dnia przeznaczenia go na działalność gospodarczą firmy, powiększają wartość początkową samochodu osobowego zakupionego przez tą firmę.

POSTANOWIENIENa podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity : Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 21.10.2005 r., który wpłynął do organu podatkowego w dniu 02.11.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej rozstrzygnięcia, czy koszty związane z kredytem zaciągniętym przez wnioskodawcę, poniesione do dnia przeznaczenia go na działalność gospodarczą spółki, powiększają wartość początkową samochodu osobowego zakupionego przez spółkę - jest nieprawidłowe.UZASADNIENIEW dniu 02.11.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity : Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), zwanej dalej ?Ordynacją podatkową?, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uzupełnionego pismem z dnia 05.12.2005 r., wynika, iż firma, w której wnioskodawca posiada 60 % udziałów, natomiast wspólnik 40 %, do dnia 28.09.2005 r. uregulowała ze swojego konta całą należność za zakup nowego samochodu osobowego, a następnie - na podstawie faktury VAT wystawionej w dniu 29.09.2005 r. - nabyła ten samochód. Następnie w dniu 01.10.2005 r. wprowadziła go do ewidencji środków trwałych. Natomiast ?Citibank Handlowy? dopiero w dniu 29.09.2005 r. przyznał wnioskodawcy indywidualny kredyt konsumpcyjny nie przeznaczony na konkretny cel, a następnie w dniu 30.09.2005 r. przelał go na wskazane przez wnioskodawcę konto firmy. Ponadto zauważa się, iż wnioskodawca z chwilą dokapitalizowania firmy środkami finansowymi pochodzącymi z tego kredytu - przeznaczył go na działalność gospodarczą firmy.W złożonym wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 05.12.2005 r., wnioskodawca pyta czy koszty związane z kredytem zaciągniętym przez niego, poniesione do dnia przeznaczenia go na działalność gospodarczą firmy, powiększają wartość początkową samochodu osobowego zakupionego przez tą firmę.Zdaniem wnioskodawcy, koszty związane z jego kredytem, poniesione przez niego do dnia przeznaczenia kredytu na działalność gospodarczą firmy powiększają wartość początkową samochodu osobowego zakupionego przez tą firmę.Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna wskazuje jak niżej.Rozstrzygnięcia w kwestii, czy koszty związane z kredytem zaciągniętym przez wnioskodawcę, poniesione przez niego do dnia przeznaczenia kredytu na działalność gospodarczą firmy powiększają - czy też nie - wartość początkową zakupionego przez firmę samochodu osobowego, należy dokonać na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą?, oraz w oparciu o przepis z art. 22g ust. 3 w związku z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy.I tak, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.Natomiast, w rozumieniu art. 22g ust. 3 w związku z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, nabytego w drodze kupna, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania go do używania, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług.Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uzupełnionego pismem z dnia 05.12.2005 r., wynika, iż najpierw firma uregulowała należności za zakup samochodu osobowego, a dopiero później przyznano kredyt dla wnioskodawcy, który przeznaczył go na działalność gospodarczą firmy. Oznacza to, że do realizacji zakupu tego samochodu firma nie posłużyła się środkami finansowymi pochodzącymi z kredytu zaciągniętego przez wnioskodawcę, lecz wykorzystała do tego celu inne środki finansowe. A zatem, skoro kredyt ten nie został wykorzystany na zakup wyżej wymienionego samochodu, w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy, koszty związane z tym kredytem nie mogą powiększyć wartości początkowej tego samochodu. Podwyższenia wartości początkowej samochodu należałoby dokonać, uwzględniając zapisy art. 22g ust. 3 w związku z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyby do realizacji zakupu tego samochodu firma posłużyła się środkami finansowymi pochodzącymi z kredytu zaciągniętego przez wnioskodawcę. A zatem, stanowisko wnioskodawcy w tej kwestii jest nieprawidłowe.Wobec powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław - Fabryczna, uznając stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe, rozstrzygnął jak na wstępie. Zgodnie z art. 14 a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Jak stanowi art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 roku o opłacie skarbowej (tekst jednolity: Dz. U. Nr 253 z 2004 r., poz. 2532 ze zm.).