Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 09.11.2006, sygn. 1471/DPD2/423/147/06/MB/3, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie, sygn. 1471/DPD2/423/147/06/MB/3

Czy Strona ma prawo do amortyzowania inwestycji w obcych środkach trwałych i uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów - w tym m.in. w przypadku, gdy inwestycja została dokonana przez inny podmiot, a następnie nieodpłatnie przekazana Spółce.

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. - Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X Sp. z o.o. z dnia 5 października 2006 r. (data wpływu do Urzędu - 5 października 2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona na podstawie art. 49 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.), w związku z art. 47 wyżej powołanej ustawy, nabywa i przyjmuje do użytkowania oraz wprowadza do ewidencji środków trwałych urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody. Urządzenia te są następnie amortyzowane metodą liniową na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych z zastosowaniem stawek wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). X dokonuje także odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (w tym np. słupy oświetleniowe, jezdnie, linie kablowe), które nie są własnością Spółki, a były wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki w latach, kiedy posiadanie tytułu własności nie było warunkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego. Pomiędzy X a właścicielami środków trwałych istniały, w zdecydowanej większości przypadków, uzgodnienia pisemne (w formie tzw. dokumentów PT) lub ustne, na mocy których X nieodpłatnie używała/ użytkowała/ zarządzała wspomnianymi elementami majątku. Efektywnie, Spółka była więc posiadaczem samoistnym wspomnianych środków trwałych. Znajduje to potwierdzenie w fakcie, iż X ponosiła wszelkie koszty związane z utrzymaniem powyższych środków trwałych, a także ryzyka z tym związane, a więc faktycznie posiadała pewien zakres władztwa nad tymi rzeczami i je użytkowała/ używała. Dodatkowo, Spółka ponosi nakłady (mające zarówno charakter remontów, jak i ulepszeń) dotyczące środków trwałych, które nie są jej własnością, a także realizuje inwestycje w zakresie budowy budynków i budowli na gruntach nienależących do Spółki. Zdarzają się także przypadki, w których X nie wydatkuje bezpośrednio środków na tego typu nakłady, a są one dokonywane ze środków pieniężnych podmiotu trzeciego, a następnie podmiot ten nieodpłatnie przekazuje efekt danych nakładów na rzecz X. W przypadku budynków, czy też budowli, są one w niektórych przypadkach budowane przez podmioty trzecie za ich środki, a następnie przekazywane nieodpłatnie X. Jednocześnie, wydatki poniesione na ulepszenie wspomnianych powyżej środków trwałych (w tym również inwestycji w obcych środkach trwałych) są traktowane przez Spółkę jako zwiększające ich wartość początkową dla celów dokonywanej przez X amortyzacji na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast wydatki związane z remontem są bezpośrednio zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu.