Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.12.2005, sygn. 1436/2BV/443/2005/605/TCH, Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, sygn. 1436/2BV/443/2005/605/TCH

Dotyczy sposobu dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w celu zastosowania stawki o podatku od towarów i usług w wysokości 0 % - w zakresie dokumentów przewozowych (art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 14.09.2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu dnia 20.09.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dotyczący sposobu dokumentowania, w zakresie określonym w art. 42 ust. 3 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w celu zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0 %, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanawia uznać przedstawione we wniosku stanowisko Spółki za prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.W przedmiotowym wniosku Spółka podała, że jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku od towarów i usług. W zakresie swojej działalności w Polsce Spółka dokonuje importu oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przeważającej mierze komponentów do kołków rozporowych. Komponenty te są następnie przetwarzane przez polskiego podwykonawcę, a gotowe produkty są sprzedawane do odbiorców będących podatnikami podatku od wartości dodanej w innych krajach Wspólnoty Europejskiej (w szczególności w Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech). Zasadniczo sprzedaż odbywa się na bazie Ex Works (Incotherms 2000), tj. za transport odpowiedzialni są nabywcy towarów. Kontrahenci Spółki zlecają transport produktów profesjonalnym firmom przewozowym, a wykonywany jest on drogą lądową.Spółka podała, że dokonywane przez nią dostawy towarów spełniają definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określoną w art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym Spółka gromadzi dokumentację uprawniającą ją do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% - zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 42 powołanej wyżej ustawy. Jednakże ze względu na strukturę swojej działalności w Polsce Spółka, zwłaszcza w początkowym okresie działalności (tj. bezpośrednio po dniu 1.05.2004 r.) napotykała na istotne trudności w pozyskiwaniu kopii listów przewozowych (CMR) od swoich kontrahentów, którzy zlecali transport firmom przewozowym. Spółka dysponuje natomiast innymi dokumentami, w postaci oświadczeń potwierdzających wykonanie transportu oraz dostawę towarów do odbiorcy w kraju Wspólnoty Europejskiej, wystawione na prośbę Spółki przez przewoźnika na podstawie zapisów w jego systemie informatycznym. Wskazują one w szczególności nazwę przewoźnika, dane pozwalające na identyfikację: jaka partia towaru (tj. masa oraz rodzaj opakowania), z jaką datą została przyjęta do przewozu, niezmienny numer rejestracyjny partii towaru w systemie informatycznym przewoźnika, datę dostarczenia partii towaru pod adresem (wskazanym na fakturze sprzedaży) w innym kraju Wspólnoty Europejskiej.We wniosku Spółka wystąpiła o potwierdzenie własnego stanowiska, zgodnie z którym Spółka ma prawo do zastosowania stawki podatku o podatku od towarów i usług w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym zarówno przed, jak i po dniu 1.06.2005 r.), w sytuacji, gdy Spółka posiada dodatkowy dokument (oświadczenie) sporządzony przez przewoźnika, inny niż list przewozowy, zawierający informacje tożsame z zawartymi w dokumentach przewozowych, przy spełnieniu pozostałych warunków wymienionych w art. 42 ustawy - w szczególności jeżeli Spółka posiada pozostałe dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0 %, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy. W tym ostatnim przepisie określone zostały warunki zastosowania wyżej wymienionej stawki, m.in. w zakresie dokumentacji. Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 % pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99 ustawy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1.06.2005 r., dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),2) kopia faktury dostawy,3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,4) dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.Cytowany wyżej przepis zmieniono ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 90, poz. 756), obowiązującej w tym zakresie od dnia 1.06.2005 r. W wyniku nowelizacji art. 42 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług uzyskał treść "kopia faktury", zaś art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy został uchylony. Natomiast nie uległ zmianie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, którego wykładni dotyczy przedmiotowy wniosek, w związku z czym wskazana wyżej nowelizacja nie miała wpływu na rozstrzygnięcie zawarte w niniejszym postanowieniu. Zasady dokumentowana umów w zakresie międzynarodowego transportu drogowego określa wiążąca m.in. przez Rzeczypospolitą Polską Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego (CMR) i Protokół podpisania, sporządzone w Genewie dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), zwana dalej Konwencją. Wprawdzie nie wszystkie kraje członkowskie Wspólnoty Europejskiej są stronami Konwencji, jednakże zgodnie z art. 1 ust. 1 Konwencji stosuje się ją do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Zgodnie z art. 4 Konwencji dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy; brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. List przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy; pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik (art. 5 ust. 1 Konwencji). Zgodnie 6 ust. 1 Konwencji list przewozowy powinien zawierać następujące dane:- miejsce i datę jego wystawienia;- nazwisko (nazwę) i adres nadawcy;- nazwisko (nazwę) i adres przewoźnika;- miejsce i datę przyjęcia towaru do przewozu oraz przewidziane miejsce jego wydania;- nazwisko (nazwę) i adres odbiorcy;- powszechnie używane określenie rodzaju towaru oraz sposób opakowania, a dla towarów niebezpiecznych ich ogólnie uznane określenie;- ilość sztuk, ich cechy i numery;- wagę brutto lub inaczej wyrażoną ilość towaru;- koszty związane z przewozem (przewoźne, koszty dodatkowe, należności celne i inne koszty powstałe od chwili zawarcia umowy do chwili dostawy);- instrukcje niezbędne do załatwienia formalności celnych i innych;- oświadczenie, że przewóz, bez względu na jakąkolwiek przeciwną klauzulę, podlega przepisom niniejszej Konwencji.Stosownie do art. 6 ust. 2 Konwencji w razie potrzeby list przewozowy powinien zawierać poza tym następujące dane:- zakaz przeładunku;- koszty, jakie nadawca przyjmuje na siebie;- kwotę zaliczenia do pobrania przy wydaniu towaru;- zadeklarowaną wartość towaru i sumę przedstawiającą interes specjalny w jego dostawie;- instrukcje nadawcy dla przewoźnika dotyczące ubezpieczenia przesyłki;- umówiony termin, w jakim ma być wykonany przewóz;- wykaz dokumentów wręczonych przewoźnikowi.Strony mogą wnosić do listu przewozowego wszelkie inne dane, jakie uznają za potrzebne (art. 6 ust. 2 Konwencji). Zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Konwencji po przybyciu towaru do miejsca przewidzianego dla jego wydania, odbiorca ma prawo żądać od przewoźnika wydania za pokwitowaniem drugiego egzemplarza listu przewozowego oraz towaru. Natomiast przepisy Konwencji nie przewidują, aby po dostarczeniu towaru na miejsce przeznaczenia przewoźnik albo odbiorca miał obowiązek potwierdzić ten fakt na posiadanym przez nadawcę egzemplarzu listu przewozowego. Należy zauważyć, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani cytowana wyżej Konwencja, nie zawierają definicji "dokumentu przewozowego". Niewątpliwym jest jedynie, iż dowodem zawarcia umowy w zakresie międzynarodowego przewozu drogowego powinien być list przewozowy (art. 4 Konwencji). Nie oznacza to wszakże, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług może być wyłącznie list przewozowy - gdyby ustawodawca chciał przyjąć taką regulację, wskazałby to w sposób wyraźny. Należy przy tym podkreślić, że Konwencja zasadniczo zawiera przepisy z zakresu prawa prywatnego, zatem przyznaje listowi przewozowemu szczególną wartość dowodową w przypadku sporu cywilnoprawnego pomiędzy stronami umowy przewozu, a już niekoniecznie w odniesieniu do kwestii prawnopodatkowych. Analizując znaczenie listu przewozowego w odniesieniu do art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy wziąć pod uwagę jeszcze fakt, że w przypadku przewozu lub wysyłki towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonujący dostawy nie tylko nie musi być stroną umowy przewozu, ale nawet nie musi być nadawcą towarów, w rozumieniu Konwencji - przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają zastrzeżeń w tym zakresie. Co więcej nawet jeżeli dokonujący dostawy jest nadawcą towarów, a w zakresie dokumentacji umowy przewozu dopełniono wszelkich wymogów Konwencji, nie musi on posiadać na swoim egzemplarzu listu przewozowego jakiejkolwiek adnotacji o dostarczeniu towaru do miejsca przeznaczenia.Biorąc pod uwagę powyższe tutejszy organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towar będący przedmiotem dostawy został dostarczony do miejsca przeznaczenia i wydany odbiorcy towarów, zgodnemu ze wskazanym w wystawionej fakturze.. Dokument taki powinien pozwalać na identyfikację transportowanych towarów jako towarów będących przedmiotem konkretnej dostawy towarów. Dokumentem tym może być list przewozowy (o ile zawiera niezbędne informacje, wykraczając tym samym poza minimalny zakres danych zawartych w liście przewozowym - co dopuszczalne jest w świetle art. 6 ust. 3 Konwencji), ale może być także inny dokument. Zdaniem tutejszego organu warunki takie spełnia także oświadczenie przewoźnika, o którym mowa w przedmiotowym wniosku. Powyższe oznacza, że jeżeli Spółka posiada opisany we wniosku dokument, spełnia w zakresie dokumentacji warunek określony w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, jeżeli Spółka spełnia pozostałe warunki wymienione w art. 42 ustawy, ma prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w stanie prawnym obowiązującym zarówno przed dniem 1.06.2005 r., jak i od tego dnia. Należy jednak pamiętać, że w obydwu przypadkach dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy można uznać za dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy wyłącznie w sytuacji, gdy dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej. Wyrażone powyżej stanowisko tutejszego organu zgodne jest z przedstawionym w przedmiotowym wniosku stanowiskiem Spółki. To ostatnie należy zatem uznać za prawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanowił jak w sentencji. Niniejsza interpretacja udzielona została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dniu wpływu wniosku do tutejszego urzędu, tj. w dniu 20.09.2005 r.