Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25.11.2005, sygn. 1401/PD-4230Z-101/05/ZO, Izba Skarbowa w Warszawie, sygn. 1401/PD-4230Z-101/05/ZO

Pytanie podatnika dotyczy potwierdzenia, iż poniesione wydatki na poczet zasądzonych kosztów procesu, w tym zasądzone prawomocnymi wyrokami Sądu na rzecz wierzyciela są kosztami uzyskania przychodu dla dłużnika, jeżeli wynikają z okoliczności związanych z prowadzeniem działalności - nawet w przypadku, gdy nie wiążą się z konkretnym przewidywanym do otrzymania przychodem

DECYZJA

Na podstawie art. 233 i 239 w związku z art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 06.10.2005 r. Banku "P" S.A. na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.09.2005 r. Nr 1472/ROP3/423-26/05/WND

orzeka

zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27.09.2005 r. Nr 1472/ROP3/423-26/05/WND i uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 26.07.2005 r. Nr DRP-2-216-2362/05/AG za prawidłowe.

Uzasadnienie

Bank "P" S.A. zwrócił się wnioskiem z dnia 26.07.2005 r. (data wpływu 29.07.2005 r.) do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a/ Ordynacji podatkowej. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Podatnik poniósł wydatki na poczet zasądzonych kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego w związku z wytoczonym mu procesem dotyczącym roszczeń o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Bank nabył przedmiotową nieruchomość w 1994 r., co zostało potwierdzone aktem notarialnym, zarządzał nią jako właściciel, uzyskując jednocześnie przychody z tytułu wynajmu lokali użytkowych będących jej częścią. W dniu 14 lutego 2004 r. Starosta Powiatu Monieckiego wystąpił do Sądu Okręgowego w Białymstoku przeciwko "P" S.A. o odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Uzasadnił swoje żądanie wyrokiem Sadu Okręgowego w Warszawie, zgodnie z którym akt notarialny kupna spornej nieruchomości przez Bank został unieważniony. Bank w celu ochrony swojego majątku oraz utrzymania źródła przychodów wniósł o uchylenie powództwa argumentując, iż w stosunku do spornej nieruchomości chroniony był rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych i jako właściciel zarządzał nieruchomością w dobrej wierze. Sąd Okręgowy w Białymstoku w wyroku z dnia 13 kwietnia 2005 r. stwierdził, że zarzut podniesiony przez Bank, co do bezzasadności żądania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości - nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu rękojmia wiary publicznej ksiąg, na którą powoływał się Bank nie chroni nabywcy, jeżeli umowa o przeniesienie własności nieruchomości była nieważna. Jednakże Sąd Okręgowy, opierając się na opinii biegłego rzeczoznawcy orzekł ostatecznie, że wysokość odszkodowania dochodzonego od Banku wyniesie 42% w stosunku do kwoty żądanej przez Starostę Powiatu Monieckiego. Podatnik uważa, że poniesione wydatki na poczet zasądzonych kosztów procesu, w tym zasądzone prawomocnymi wyrokami Sądu na rzecz wierzyciela są kosztami uzyskania przychodu dla dłużnika, jeżeli wynikają z okoliczności związanych z prowadzeniem działalności - nawet w przypadku, gdy nie wiążą się z konkretnym przewidywanym do otrzymania przychodem. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, iż zaangażowanie dłużnika w spór, co do istnienia zobowiązania, służy utrzymaniu stanu aktywów i wysokości dochodu oraz stanowi neutralne ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, podobnie jak mogące być konsekwencją tego sporu wydatki na postępowanie sądowe, mające przymusowy charakter. Zdaniem Banku brak "skutków", tj. przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.Wynika to stąd, że charakteryzując koszty uzyskania przychodu ustawodawca posługuje się terminem wszelkie koszty poniesione "w celu" uzyskania przychodu, a nie sformułowaniem "skutek". Takie sformułowanie przepisu ma istotne znaczenie przy rozpatrywaniu "pojęcia kosztów", albowiem czym innym jest "cel" działania, a czym innym "skutek" będący następstwem podjętych działań. Bank uważa ponadto, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustala, że "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań". Zatem przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wydatki związane wyłącznie z egzekucją. Skoro więc ustawodawca uznał za niezbędne wykluczenie z kosztów podatkowych wymienionych z nazwy kosztów egzekucyjnych - uzasadnione w tym przypadku jest wnioskowanie, że ponoszone koszty na innych etapach procesu cywilnego, związane zarówno z dochodzeniem praw, jak również z niewykonaniem zobowiązań, w intencji racjonalnego ustawodawcy mogą być kosztem uzyskania przychodu podmiotu, który je ponosi.