Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 02.09.2005, sygn. DP1/423-40/2/05/62640, Małopolski Urząd Skarbowy, sygn. DP1/423-40/2/05/62640

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest potraktowanie nabytych składników majątku jako czterech odrębnych środków trwałych w celu dostosowania ewidencji do zapisów aktu notarialnego oraz wypisu z ksiąg wieczystych?

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Państwa wniosku znak ZW/DHF/5629/05 z dnia 9.08.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 9.08.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w odpowiedzi na pytanie w części dotyczącej wyodrębnienia jako środki trwałe poszczególnych składników majątku nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29.09.2003 r. stwierdza, że stanowisko przedstawione w zapytaniu w ww. zakresie nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskodawca (Spółka) przedstawił następujący stan faktyczny. Spółka najmowała nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem niemieszkalnym (magazynem murowanym z rampą), położoną w K. W okresie od stycznia do kwietnia 2000 r. Spółka dokonała nakładów ulepszających w najmowanym majątku. Najmowany budynek niemieszkalny wraz z budowlami i urządzeniami w księgach właściciela ujęty był pod jednym numerem inwentarzowym i traktowany jako jeden środek trwały. Zrealizowane przez Spółkę nakłady na budynek, ogrodzenie, drogę place oraz instalację wodno - kanalizacyjną, zaewidencjonowane zostały jako nakłady poniesione na jeden obcy środek trwały, wartość poczynionych nakładów wyniosła 208.435,49 zł. W dniu 29.09.2003 r. Spółka nabyła od wynajmującego najmowany skład handlowy płacąc za niego kwotę 210.000 zł. W kwocie tej zostały zawarte prawo wieczystego użytkowania działki, wycenione na 121.325 zł oraz własność znajdujących się na niej budynku, budowli i urządzeń wycenionych na 88.675 zł. W kwocie zakupionych budynku, budowli i urządzeń znalazła się wartość wycenionych przez sprzedającego nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Spółkę w wysokości 68.734 zł. Na dzień zakupu najmowanej nieruchomości Spółka posiadała w swoich księgach nieumorzoną wartość nakładów poniesionych w najmowanym obiekcie w kwocie 190.631,63 zł (208.435, 49 zl minus wartość odpisów amortyzacyjnych 17.803,86 zł), sprzedający wycenił wartość nakładów inwestycyjnych poczynionych przez Spółkę na kwotę 68.734 zł. Spółka powiększyła wartość nabytego środka trwałego (budynek niemieszkalny wyceniony na 88.675 zł) o niezamortyzowaną wartość poniesionych nakładów zaliczonych do inwestycji w obcym środku trwałym, pomniejszając o wartość nakładów uznanych przez sprzedającego, które zostały zawarte w kwocie zakupu środka trwałego. Tak ustalona wartość środka trwałego podlegała amortyzowaniu wg stawki 2,5%. Z uwagi na zakwestionowanie rozliczenia deklaracji podatku od nieruchomości za lata 2003 i 2004 Spółka dokonała dla potrzeb tego podatku podziału opisanego wyżej środka trwałego na cztery środki, wydzielając w ewidencji:budynek, ogrodzenie, drogę i place oraz instalację wodno - kanalizacyjną. Środki te zaczęły stanowić podstawę naliczenia amortyzacji wg stawek odpowiednich dla poszczególnych środków trwałych.Pytanie Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy zastosowany sposób ustalenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego jest zgodny z przepisami art. 16g ust. 1, 3 i art. 16h ust. 1 oraz czy prawidłowe jest jego rozbicie na cztery środki trwałe w celu dostosowania do zapisów aktu notarialnego oraz wypisu z ksiąg wieczystych. Zdaniem Wnioskodawcy sposób ustalenia przez niego wartości początkowej środka trwałego oraz wyodrębnienie ewidencyjne poszczególnych środków trwałych należy uznać za prawidłowe. Ustosunkowując się do złożonego wniosku Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, że w związku z tym, że ww. zapytanie Podatnika dotyczy w istocie dwóch różnych kwestii odpowiedź Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego zawarto w dwóch odrębnych postanowieniach, w niniejszym postanowieniu odniesiono się do zapytania podatnika w części dotyczącej wyodrębnienia jako środki trwałe poszczególnych składników majątku nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29.09.2003 r. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz z § 4 załączonego do wniosku aktu notarialnego z dnia 29.09.2003 r. wynika, że Spółka nabyła za cenę 210.000 zł prawo wieczystego użytkowania działki oraz własność znajdujących się na niej budynku, budowli i urządzeń. W § 2 ww. aktu notarialnego stwierdzono, że będąca przedmiotem umowy działka zabudowana jest magazynem murowanym oraz ogrodzeniem, drogą i placem wybudowanym systemem gospodarczym, nie ewidencjonowanym. Uwzględniając treść art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) należy stwierdzić, że środkami trwałymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są m.in. budynki, budowle i inne przedmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1. W załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawarto wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych. Jak wynika z ww. załącznika odwołującego się do symboli środków trwałych wynikających z KŚT (Klasyfikacji Środków Trwałych) w zakresie określania (definiowania) poszczególnych środków trwałych należy odwołać się do zasad wynikających z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT)(Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). W myśl "uwag szczegółowych" zawartych w części III ww. klasyfikacji "SZCZEGÓŁOWY PODZIAŁ ŚRODKÓW TRWAŁYCH" grupa 1 "BUDYNKI I LOKALE, SPÓŁDZIELCZE WŁASNOŚCIOWE PRAWO DO LOKALU MIESZKALNEGO ORAZ SPÓŁDZIELCZE PRAWO DO LOKALU NIEMIESZKALNEGO" budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959). Jak stwierdza się dalej w ww. uwagach do klasyfikacji w zakresie grupy 1KŚT:Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach nie podpiwniczonych. W przypadku budynków występujących w zabudowie zwartej, granice pomiędzy poszczególnymi obiektami stanowią płaszczyzny styku ścian szczytowych, a jeżeli występuje wspólna dla dwóch obiektów ściana to granica pomiędzy budynkami przebiega przez jej środek. Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.Z powyższego wynika, że obiekty typu dojazdy, place, ogrodzenia, jeżeli obsługują wyłącznie jeden budynek winny być zaliczane do tego budynku jako obiekty pomocnicze, w przeciwnym razie należy zaliczać je do właściwych rodzajów zgodnie z przeznaczeniem. Zaliczane do budynku winny być również instalacje wodno-kanalizacyjne jeżeli są wbudowane w konstrukcję budynku oraz jeśli warunkują możliwość korzystania z budynku. Prawidłowe rozstrzygnięcie kwestii poruszonej we wniosku wymaga zatem dokładnej znajomości stanu faktycznego. Niniejsza interpretacja oparta jest na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, z którego nie wynika, by obiekty pomocnicze, których dotyczy złożone zapytanie obsługiwały więcej niż jeden budynek. W opisie stanu faktycznego zawartym w ww. wniosku Wnioskodawca ponadto wyraźnie zaznaczył, że najmowany przez niego budynek niemieszkalny wraz z budowlami i urządzeniami w księgach wynajmującego traktowany był jako jeden środek trwały, co było i jest zgodne z Klasyfikacją Środków Trwałych (Rozporządzenie Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r.); z tego też powodu zrealizowane nakłady zaewidencjonowane zostały przez Spółkę jako nakłady poniesione na jeden obcy środek trwały. Z powyższego wynika, że skoro Wnioskodawca formułuje ocenę dotyczącą prawidłowości klasyfikowania środków trwałych przez wynajmującego z powołaniem się na Klasyfikację Środków Trwałych, znane mu są wyżej wymienione zasady klasyfikowania środków trwałych, natomiast, jak zaznacza Wnioskodawca, wobec zapisów w akcie notarialnym z dnia 29.09.2003 r. stwierdzającym, że kupowana działka zabudowana jest magazynem murowanym, ogrodzeniem, drogą i placem, uznano za stosowne ten stan ewidencyjny uporządkować wydzielając cztery środki trwałe. W związku z powyższym należy stwierdzić, że rozstrzygające znaczenie dla prawidłowego określenia wartości początkowej środków trwałych, a tym samym dokonywania odpisów amortyzacyjnych, mają uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz, w zakresie o którym mowa wyżej, w powołanym rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), które winny być odniesione do konkretnego stanu faktycznego i stosowane w odniesieniu do składników majątku nabytych na podstawie przedmiotowej umowy sprzedaży.