Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 07.05.2004, sygn. US36/2BP/423/inf.11/2004, Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, sygn. US36/2BP/423/inf.11/2004

Przepisy art. 82 par. 1 pkt. 2 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.)przewidują obowiązek osób prawnych, jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej oraz osób fizycznych sporządzania i przekazywania informacji bez wezwania przez organ podatkowy o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu prawa dewizowego. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. określa przypadki w których składane są informacje podatkowe o umowach zawartych z nierezydentami. Zapis w par. 3 ust. 1 pkt. 3 tego rozporządzenia przewiduje przekazywanie takich informacji w przypadku gdy nierezydent posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo, a podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć przy zachowaniu należytej staranności o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa. Pojęcie "należytej staranności" zostało wprowadzone przez art. 355 par 1 ustawy kodeks cywilny, który stanowi, że dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Jest to przepis który określa w jaki sposób dłużnik powinien wykonywać zobowiązanie. Wykonywanie to ma cechować należyta staranność. Rozumienie pojęcia "należytej staranności" należy rozpatrywać w płaszczyźnie stosunków danego rodzaju. W kontekście wspomianego wyżej par. 3 ust. 1 pkt. 3 oceniając, czy podmiot obowiązany do sporządzania i przekazania informacji zachował należytą staranność, należy mieć na uwadze jego poziom wiedzy i profesjonalizmu w powiązaniu ze zwyczajami panującymi w obrocie gospodarczym czy w stosunkach pomiędzy jednostkami. Należytą staranność należy również ocenić w świetle postępowania zgodnego z przepisami prawa. Przy podpisywaniu umów żąda się od kontrahentów określonych dokumentów (rejestrowych, faktur, itp.) z których nie wynika czy kontrahent będący nierezydentem posiada przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w Polsce. Przepis określający obowiązek sporządzania informacji dotyczy sytuacji w których jednostka będąca zobowiązana do przekazywania informacji o których mowa w art. 82 par. 1 pkt. 1 ustawy Ordynacja podatkowa zawarła umowę z oddziałem lub przedstawicielstwem firmy będącej nierezydentem, lub sytuacji zawarcia umów, z których wynikają informacje o istnieniu przedstawicielstwa, oddziału lub przedsiębiorstwa nierezydenta.