Opinia rzecznika generalnego H. Saugmandsgaarda e przedstawiona w dniu 28 stycznia 2021 r., sygn. C-742/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

HENRIKA SAUGMANDSGAARDA E

przedstawiona w dniu 28 stycznia 2021 r.(1)

Sprawa C742/19

B.K.

przeciwko

Republika Slovenija (Ministrstvo za obrambo)

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (sąd najwyższy Republiki Słowenii)]

Odesłanie prejudycjalne Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników Organizacja czasu pracy Dyrektywa 2003/88/WE Zakres stosowania Artykuł 1 ust. 3 Dyrektywa 89/391/EWG Artykuł 2 ust. 1 i 2 Możliwość stosowania do żołnierzy sił zbrojnych państw członkowskich Dyrektywa 2003/88 Artykuł 2 pkt 1 Pojęcie czasu pracy Pełnienie dyżuru w obiektach wojskowych

I. Wprowadzenie

1. W niniejszym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Vrhovno sodišče Republike Slovenije (sąd najwyższy Republiki Słowenii) zwrócił się do Trybunału z dwoma pytaniami odnoszącymi się do wykładni dyrektywy 2003/88/WE dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy(2).

2. Pytania te wpisują się w ramy sporu pomiędzy B.K., byłym podoficerem armii słoweńskiej, a Republiką Słowenii (ministerstwem obrony), jego byłym pracodawcą, w przedmiocie wynagrodzenia, jakie powinno mu zostać wypłacone w zamian za dyżur w obiektach wojskowych, który regularnie pełnił w trakcie służby.

3. W tym kontekście sąd odsyłający zwraca się w istocie do Trybunału o wyjaśnienie, czy osoby sprawujące funkcje wojskowe w siłach zbrojnych państw członkowskich (zwane dalej żołnierzami lub członkami sił zbrojnych) są objęte zakresem stosowania dyrektywy 2003/88 i czy w związku z tym ich czas pracy należy obliczać, organizować i ograniczać zgodnie z przepisami tej dyrektywy, w tym podczas pełnienia dyżuru.

Dyrektywa 2003/88 była już przedmiotem bogatego orzecznictwa Trybunału. Pomimo to pytania przedstawione w niniejszej sprawie pozostają niewyjaśnione i są przy tym bardzo newralgiczne. Kwestia organizacji czasu pracy żołnierzy dotyczy bowiem funkcjonowania sił zbrojnych państw członkowskich, instytucji często uznawanych przez te państwa za kluczowy element ich suwerenności, których organizacja należy co do zasady do wyłącznej kompetencji każdego z nich. Ponadto istnieje obawa, że stosowanie tej dyrektywy do żołnierzy zaszkodzi w praktyce zdolności operacyjnej wspomnianych sił.