Opinia rzecznika generalnego Hogan przedstawiona w dniu 24 września 2020 r., sygn. C-398/19

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GERARDA HOGANA

przedstawiona w dniu 24 września 2020 r.(1)

Sprawa C398/19

BY

przy udziale:

Generalstaatsanwaltschaft Berlin

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammergericht Berlin (wyższy sąd krajowy w Berlinie, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne Obywatelstwo Unii Ekstradycja obywatela państwa członkowskiego do państwa trzeciego Sytuacja, w której osoba, której dotyczy wniosek, uzyskała obywatelstwo Unii dopiero po przeniesieniu ośrodka interesów życiowych do państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek Ochrona obywateli przed ekstradycją Obowiązki państwa, do którego skierowano wniosek, i państwa członkowskiego pochodzenia obywatela Unii Cel polegający na zapobieganiu bezkarności w kontekście postępowania karnego

I. Wprowadzenie

1. Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi(2) znacząco uprościła system przekazywania osób podejrzanych między państwami członkowskimi. Niniejsza sprawa jasno unaocznia jednak istnienie trudności w przypadku wniosków o ekstradycję składanych przez państwa trzecie.

Choć można by sądzić, że tego rodzaju wnioski składane przez państwa trzecie powinny być co do zasady wyłączone z zakresu prawa Unii, to szczególna kwestia poruszona we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonym w niniejszej sprawie wynika z faktu, iż większość państw członkowskich() wyklucza ekstradycję własnych obywateli do państw trzecich() i optuje w takich przypadkach za stosowaniem członu aut iudicare zasady aut dedere aut iudicare (dokonaj ekstradycji albo ścigaj)(). Z uwagi na fakt, że te państwa członkowskie, które odmawiają ekstradycji własnych obywateli do państw trzecich, zawsze przewidują też w prawie wewnętrznym, iż przestępstwa popełnione przez ich obywateli w dowolnym miejscu na świecie podlegają ściganiu karnemu w tych państwach zgodnie z zasadą jurysdykcji eksterytorialnej w sprawach karnych, która jest zasadą powszechnie przyjętą w prawie międzynarodowym (tj. zgodnie z tak zwaną zasadą osobowości czynnej)(), tego rodzaju ograniczenie ekstradycji okazuje się w praktyce w pewnym sensie mniej problematyczne aniżeli mogłoby być.