Opinia rzecznika generalnego Tanchev przedstawiona w dniu 16 lipca 2020 r., sygn. C-764/18

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

EVGENIEGO TANCHEVA

przedstawiona w dniu 16 lipca 2020 r. (1)

Sprawa C-764/18

Ayuntamiento de Pamplona

przeciwko

Orange Espaa SAU

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (sąd najwyższy, Hiszpania)]

Odesłanie prejudycjalne Dyrektywa 2002/20/WE Zakres stosowania Pojęcie usługi łączności elektronicznej Artykuły 12 i 13 Opłata za prawo do instalowania urządzeń na mieniu stanowiącym własność publiczną lub prywatną bądź nad tym mieniem lub pod nim

1. Niniejszy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni dyrektywy 2002/20/WE (zwanej dalej dyrektywą o zezwoleniach)(2), która zgodnie z jej art. 1 ust. 1 ma na celu harmonizację i uproszczenie zasad i warunków udzielania zezwoleń celem ułatwienia udostępniania sieci łączności elektronicznej oraz świadczenia usług łączności elektronicznej w całej Unii Europejskiej. Wniosek ten koncentruje się na wykładni art. 12 i 13 tej dyrektywy, które pozwalają państwom członkowskim na nakładanie odpowiednio opłat pokrywających koszty poniesione przy zarządzaniu ogólnym planem zezwoleń oraz opłat za prawa użytkowania częstotliwości radiowych i numeracji lub za prawa instalowania urządzeń na mieniu stanowiącym własność publiczną bądź nad tym mieniem lub pod nim.

2. Wniosek ten złożono w kontekście sporu między Orange Espaa SAU, dostawcą usług telefonii stacjonarnej i dostępu do internetu, a Ayuntamiento de Pamplona (zwaną dalej radą gminy Pampeluna), dotyczącego opłaty pobieranej z tytułu korzystania z gminnego mienia publicznego w celu zainstalowania infrastruktury umożliwiającej świadczenie usług łączności elektronicznej.

Sąd odsyłający, mianowicie Tribunal Supremo (sąd najwyższy, Hiszpania), zmierza do ustalenia, czy taka opłata jest objęta zakresem stosowania dyrektywy o zezwoleniach, a jeżeli tak, to czy sposób określenia tej opłaty wyłącznie w odniesieniu do rocznego dochodu brutto osiągniętego przez przedsiębiorstwo ze świadczenia niektórych usług łączności elektronicznej jest zgodny z art. 12 i 13 dyrektywy o zezwoleniach. Należy zauważyć, że pytania te są zadawane w świetle wyroku z dnia 12 lipca 2012 r., Vodafone Espaa i France Telecom Espaa (C-55/11, C-57/11 i C-58/11, EU:C:2012:446) (zwanego dalej wyrokiem w sprawie Vodafone Espaa i France Telecom Espaa), w którym Trybunał stwierdził, że opłata pobierana za podobne korzystanie z mienia publicznego nie jest objęta zakresem stosowania art. 13 dyrektywy o zezwoleniach, ponieważ ma ona zastosowanie do operatorów, którzy nie będąc właścicielami urządzeń zainstalowanych na tym mieniu, użytkują je w celu świadczenia usług telefonii komórkowej, i w związku z tym Trybunał nie orzekł w przedmiocie istoty sprawy, czyli w przedmiocie zgodności sposobu określania opłaty z tym przepisem.