Opinia rzecznik generalnej E. Sharpston przedstawiona w dniu 19 grudnia 2019 r., sygn. C-714/18 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 19 grudnia 2019 r.(1)

Sprawa C714/18 P

ACTC GmbH

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Odwołanie Unijny znak towarowy Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 Zgłoszenie do rejestracji słownego unijnego znaku towarowego tigha Sprzeciw wniesiony przez właściciela wcześniejszego unijnego znaku towarowego TAIGA Częściowe odrzucenie zgłoszenia Artykuł 8 ust. 1 lit. b) Ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd Ocena podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń na płaszczyźnie konceptualnej Artykuł 42 ust. 2 Dowód rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego Dowód używania dla części towarów lub usług Określenie odrębnej podkategorii towarów

I. Wprowadzenie

1. Niniejsza sprawa powinna skłonić Trybunał do zajęcia stanowiska co do zakresu pojęcia części towarów lub usług, do którego odwołuje się art. 42 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej(2), zmienione rozporządzeniem (UE) nr 2015/2424(3), regulujący kwestię dowodu rzeczywistego używania wcześniejszego unijnego znaku towarowego w kontekście postępowania w sprawie sprzeciwu wniesionego przez właściciela tego znaku towarowego.

2. Mimo że Sąd Unii Europejskiej w wyroku z dnia 14 lipca 2005 r., Reckitt Benckiser (Espaa)/OHIM Aladin (ALADIN)(4) dokonał wykładni tego pojęcia, Trybunał nie miał jednak sposobności potwierdzenia zasad, które zostały wypracowane przez Sąd i na których opiera się wyrok z dnia 13 września 2018 r., ACTC/EUIPO Taiga (tigha)(5) (zwany dalej zaskarżonym wyrokiem), będący przedmiotem niniejszego odwołania, wniesionego przez ACTC GmbH.

Odwołanie to daje więc Trybunałowi sposobność zbadania istotnego elementu analizy odnoszącej się do rzeczywistego używania wcześniejszego unijnego znaku towarowego, jakim jest przedmiotowy zakres tego używania, zgodnie z linią orzeczniczą zapoczątkowaną wyrokiem z dnia 19 grudnia 2012 r., Leno Merken(), który dotyczył terytorialnego zakresu używania. Do Trybunału zwrócono się w szczególności, aby wypowiedział się co do kryterium, jakie należy stosować w celu zdefiniowania podkategorii towarów lub usług, do których odnosiło się rzeczywiste używanie wcześniejszego unijnego znaku towarowego.