Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 23 kwietnia 2020 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Finlandii. - Sprawa C-217/19., sygn. C-217/19

Wydanie tymczasowe

WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba)

z dnia 23 kwietnia 2020 r.(*)

Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Dyrektywa 2009/147/WE Ochrona dzikiego ptactwa Zezwolenia na wiosenny odstrzał samców gatunku ptaków edredona (Somateria mollissima) w prowincji land (Finlandia) Artykuł 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 lit. c) Pojęcia legalne wykorzystywanie i małe ilości

W sprawie C217/19

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 258 TFUE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 8 marca 2019 r.,

Komisja Europejska, reprezentowaną przez C. Hermes oraz E. Ljung Rasmussen, w charakterze pełnomocników,

strona skarżąca,

przeciwko

Republice Finlandii, reprezentowanej przez J. Heliskoskiego, w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez J. Bouckaerta, D. Gilleta oraz S. François, adwokatów,

strona pozwana,

TRYBUNAŁ (pierwsza izba),

w składzie: J.C. Bonichot, prezes izby, R. Silva de Lapuerta, wiceprezes Trybunału, M. Safjan, L. Bay Larsen i C. Toader (sprawozdawczyni), sędziowie,

rzecznik generalny: E. Sharpston,

sekretarz: A. Calot Escobar,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznik generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,

wydaje następujący

Wyrok

1 Komisja Europejska wnosi w skardze do Trybunału o stwierdzenie, że wydając regularnie zezwolenia na wiosenny odstrzał samców edredona (Somateria mollissima) w prowincji land (Finlandia), Repubika Finalndii uchybiła swoim zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 7 ust. 4 i art. 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20, s. 1, zwanej dalej dyrektywą ptasią).

 Ramy prawne

2 Zgodnie z motywami 36, i 10 dyrektywy ptasiej:

(3) Liczebność populacji wielu gatunków dzikiego ptactwa, występujących naturalnie na europejskim terytorium państw członkowskich, zmniejsza się w niektórych przypadkach w bardzo szybkim tempie, co stanowi poważne zagrożenie dla ochrony środowiska naturalnego, w szczególności dla jego równowagi biologicznej.