Opinia rzecznika generalnego Tanchev przedstawiona w dniu 26 września 2019 r., sygn. C-10/18 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

EVGENIEGO TANCHEVA

przedstawiona w dniu 26 września 2019 r.(1)

Sprawa C10/18 P

Marine Harvest ASA, której następcą prawnym jest Mowi ASA

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie Kontrola koncentracji przedsiębiorstw Pojęcie jednej i tej samej koncentracji Wykonanie koncentracji przed jej zgłoszeniem i uznaniem za zgodną z rynkiem wewnętrznym Grzywny nałożone za naruszenie art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 Zasada ne bis in idem Zasada zaliczenia Zasady regulujące zbieg naruszeń

Spis treści

I. Ramy prawne

II. Okoliczności powstania sporu

A. Przejęcie Morpolu

B. Decyzja o zezwoleniu na koncentrację i procedura prowadząca do jej wydania

C. Sporna decyzja oraz procedura prowadząca do jej wydania

III. Postępowanie przed Sądem i zaskarżony wyrok

IV. Przebieg postępowania przed Trybunałem i żądania stron

V. Ocena zarzutów podniesionych w odwołaniu

A. Zarzut pierwszy oparty na twierdzeniu, że Sąd popełnił błąd, gdy nie zastosował art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 139/2004

1. Argumenty stron

2. Ocena

a) Pierwsza część zarzutu pierwszego oparta na twierdzeniu, że Sąd popełnił błąd, uznając, iż transakcja nabycia z grudnia 2012 r. i oferta publiczna nie stanowią jednej i tej samej koncentracji

b) Druga część zarzutu pierwszego oparta na twierdzeniu, że Sąd popełnił błąd, dokonując rygorystycznej wykładni ratio legis art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 139/2004

B. Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, że Sąd popełnił błąd, gdy nie zastosował zasady ne bis in idem, zasady zaliczenia lub zasad regulujących zbieg naruszeń

1. Argumenty stron

2. Ocena

a) Dopuszczalność

b) Co do istoty

1) Pierwsza część zarzutu drugiego

i) Zarzut naruszenia zasady ne bis in idem

ii) Zarzut naruszenia zasady zaliczenia

2) Druga część zarzutu drugiego

i) Wprowadzenie

ii) Zasady regulujące zbieg przestępstw w porządkach prawnych państw członkowskich

iii) Czy z zasad istniejących na gruncie porządków prawnych państw członkowskich można czerpać inspirację co do naruszenia art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 139/2004 powodowanego przez jedno i to samo zachowanie