Opinia rzecznika generalnego Saugmandsgaard e przedstawiona w dniu 8 maja 2019 r., sygn. C-674/17

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

HENRIKA SAUGMANDSGAARDA E

przedstawiona w dniu 8 maja 2019 r.(1).

Sprawa C674/17

Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo Kainuu ry

przy udziale:

Risto Mustonena

Kaia Ruhanena,

Suomen riistakeskus

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (najwyższy sąd administracyjny, Finlandia)]

Odesłanie prejudycjalne Dyrektywa 92/43/EWG (dyrektywa siedliskowa) Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory Artykuł 12 ust. 1 lit. a) Zakaz celowego zabijania gatunków wskazanych w lit. a) załącznika IV Gatunek Canis lupus (wilk) Artykuł 16 ust. 1 lit. e) Odstępstwo Przesłanki Praktyka nazwana polowaniem prowadzonym w celu ochrony populacji

I.      Wprowadzenie

1.        W swoim wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Korkein hallinto-oikeus (najwyższy sąd administracyjny, Finlandia) zwraca się do Trybunału z pytaniem w zakresie wykładni art. 16 ust. 1 lit. e) dyrektywy 92/43/EWG(2), powszechnie nazywanej dyrektywą siedliskową.

2.        Przedmiotowy wniosek wpisuje się w ramy sporu, jaki zaistniał pomiędzy Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo Kainuu ry (stowarzyszeniem ochrony środowiska Tapiola Pohjois-Savo Kainuu, zwanym dalej Tapiolą) oraz Suomen riistakeskus (finlandzkim urzędem ds. dzikiej fauny, zwanym dalej urzędem). Tapiola zwróciła się do sądu odsyłającego o uchylenie dwóch decyzji, w których urząd zezwolił na odstrzał wilków w sezonie łowieckim 20152016 w ramach praktyki łowieckiej zwanej ochroną populacji.

        Głównym celem stosowania tej praktyki jest zwiększenie u mieszkańców obszarów sąsiadujących z obszarami zajmowanymi przez wilki społecznej tolerancji w odniesieniu do obecności tych ostatnich celem ograniczenia kłusownictwa, i, dzięki temu, poprawy stanu ochrony populacji wilków. Sąd odsyłający dąży do ustalenia, czy, oraz w stosownym przypadku, pod jakimi warunkami, państwa członkowskie mogą zezwalać na takie polowania prowadzone w celu ochrony populacji w oparciu o art. 16 ust. 1 lit. e) dyrektywy siedliskowej. Przepis ten pozwala państwom członkowskim, przy poszanowaniu określonych warunków, na zastosowanie odstępstwa od ciążącego na nich obowiązku zagwarantowania zakazu celowego zabijania wilków jako okazów gatunku ściśle chronionego na mocy tejże dyrektywy.