Opinia rzecznika generalnego Hogan przedstawiona w dniu 21 marca 2019 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

GERARDA HOGANA

przedstawiona w dniu 21 marca 2019 r.(1)

Sprawa C-34/18

Ottília Lovasné Tóth

przeciwko

ERSTE Bank Hungary Zrt

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Ítélőtábla (regionalny sąd apelacyjny dla miasta stołecznego Budapeszt, Węgry)]

Odesłanie prejudycjalne Ochrona konsumentów Nieuczciwe warunki umowne Dyrektywa 93/13/EWG Zakres stosowania Warunek umowny odzwierciedlający obowiązujące przepisy Załącznik Moc prawna Artykuł 3 ust. 1 Ocena nieuczciwego charakteru warunku umownego Wrażenie, jakie warunek wywiera na przeciętnego konsumenta Zrozumiały charakter warunków umownych Istnienie sprzecznych wyroków sądów krajowych

1.        Niniejsza sprawa dotyczy postępowania pomiędzy ERSTE Bank Hungary Zrt (zwanym dalej Bankiem) a Lovasné Tóth dotyczącego uczciwego charakteru określonego punktu umowy kredytu na zakup mieszkania. Sporny punkt zawarty jest w dokumencie hipotecznym i przewiduje, po pierwsze, że każda ze stron oświadcza, iż jest zobowiązana do przyjęcia jako wiążący dokumentu notarialnego sporządzonego zgodnie z rachunkami dłużnika oraz księgami i ewidencją Banku, a po drugie, że strony zgadzają się na zaakceptowanie, iż wspomniany dokument stanowi podstawę do bezpośredniej egzekucji w przypadku niewykonania zobowiązań.

2.        Tak się składa, że Kúria (sąd najwyższy, Węgry) wydał wcześniej szereg wyroków w odniesieniu do warunku umownego podobnego do tego, który jest przedmiotem postępowania głównego. W wyrokach tych Kúria orzekł, że taki warunek odnosił się jedynie do istniejącej krajowej procedury notarialnego postępowania egzekucyjnego, a zatem z prawnego punktu widzenia nie wpłynął na prawo żadnej ze stron do wszczęcia postępowania, ani nie wpłynął na ciężar dowodu.

        W tym kontekście sąd odsyłający zastanawia się w szczególności, czy warunek ten może jednak zostać uznany za nieuczciwy na mocy dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29) (zwanej dalej dyrektywą z 1993 r.) zasadniczo z powodu błędnego wrażenia, jakie może wywrzeć na przeciętnym konsumencie.