Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawione w dniu 24 września 2015 r. - Grüne Liga Sachsen e.V. i in. przeciwko Freistaat Sachsen. - Sprawa C-399/14., sygn. C-399/14

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 24 września 2015 r.(1)

Sprawa C‑399/14

Grüne Liga Sachsen e.V. i in.

przeciwko

Freistaat Sachsen

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht (Niemcy)]

Dyrektywa siedliskowa - Specjalne obszary ochrony - Teren ujęty w wykazie terenów mających znaczenie dla Wspólnoty po udzieleniu zezwolenia na przedsięwzięcie budowlane na tym terenie, ale przed rozpoczęciem prac budowlanych - Konieczność skontrolowania wstępnej oceny przedsięwzięcia - Zasady przeprowadzania takiej kontroli - Skutki realizacji przedsięwzięcia zgodnie z ostateczną decyzją ustalającą plan zagospodarowania, zanim możliwe było wydanie ostatecznej decyzji w sprawie zasadności oceny i kontroli

1.        Dyrektywa siedliskowa(2) ma na celu przyczynienie się do zapewnienia różnorodności biologicznej poprzez ochronę siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory na europejskim terytorium państw członkowskich. Z tego względu ustanawia ona szereg wymagań odnoszących się do określania i ochrony siedlisk przyrodniczych.

        W szczególności Komisja Europejska ma obowiązek prowadzenia wykazu „terenów mających znaczenie dla Wspólnoty” w oparciu o propozycje państw członkowskich. W następstwie ujęcia terenu w tym wykazie uzyskuje on status „specjalnego obszaru ochrony”. Na tych obszarach państwa członkowskie muszą podejmować odpowiednie działania w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych. Obowiązkiem państw członkowskich jest także przeprowadzenie odpowiedniej oceny wszelkich planów lub przedsięwzięć niezwiązanych z zagospodarowaniem terenu, ale mogących w sposób istotny na niego oddziaływać. Władze krajowe zwykle wyrażają zgodę na taki plan lub przedsięwzięcie wyłącznie w sytuacji, gdy nie wpłynie to niekorzystnie na dany teren. Jeżeli jednak pomimo negatywnej oceny oraz braku rozwiązań alternatywnych plan lub przedsięwzięcie muszą zostać zrealizowane z powodów o charakterze zasadniczym, wynikających z nadrzędnego interesu publicznego, zainteresowane państwo członkowskie musi zastosować wszelkie konieczne środki kompensujące.