Opinia rzecznika generalnego Jääskinen przedstawione w dniu 22 maja 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec. - Sprawa C-525/12., sygn. C-525/12

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NIILA JÄÄSKINENA

przedstawiona w dniu 22 maja 2014 r.(1)

Sprawa C‑525/12

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2000/60/WE ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej - Artykuł 2 pkt 38 - Usługi wodne - Artykuł 2 pkt 39 - Korzystanie z wód - Artykuł 9 - Zwrot kosztów za usługi wodne - Uregulowania krajowe wykluczające niektóre usługi wodne z zakresu obowiązku zwrotu kosztów - Pobór wody do celów irygacyjnych i przemysłowych oraz dla własnego użytku - Piętrzenie wody do celów produkcji energii elektrycznej, żeglugi oraz ochrony przeciwpowodziowej - Magazynowanie wody - Uzdatnianie i dystrybucja wody do celów przemysłowych i rolniczych

I -    Wprowadzenie

1.        W 2000 r. Unia Europejska podjęła bardzo innowacyjne działanie, przyjmując dyrektywę 200/60/WE(2) (ramową dyrektywę wodną, zwaną dalej „RDW”). Po raz pierwszy akt prawa Unii określa ramy dla zarządzania i wspólnej ochrony wód, oparte nie na granicach lub politykach krajowych, lecz na formacjach hydrologicznych, to znaczy według dorzeczy, w perspektywie zrównoważonego rozwoju. Co więcej, RDW wprowadziła również innowację, włączając względy ekonomiczne do polityki w sprawie wody, które wyrażają się nie tylko przez zastosowanie zasady „zanieczyszczający płaci”, lecz także przez obowiązek analizy ekonomicznej pewnych kosztów lub sposobów korzystania z wód(3), jak też przez odwołanie się do takich instrumentów jak polityka pobierania opłat za wodę.

        Komisja Europejska wnosi w skardze do Trybunału o stwierdzenie, że „Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy RDW, a w szczególności na mocy jej art. 2 pkt 38() oraz art. 9(), wykluczając pewne usługi (na przykład piętrzenie do celów produkcji energii, żeglugi i ochrony przeciwpowodziowej, pobór wody w celu nawadniania i w celach przemysłowych, jak też do własnego użytku) z zakresu pojęcia usług wodnych”(). Według stwierdzenia samej Komisji jej skarga „dotyczy głównie wykładni pojęcia ťusługi wodneŤ sformułowanego w art. 2 pkt 38 RDW”. Zdaniem Komisji interpretacja tego pojęcia ma „zasadnicze konsekwencje dla kwestii zakresu zastosowania art. 9 RDW”().