Opinia rzecznika generalnego - 17 stycznia 2013 r. - Komisja przeciwko Radzie - Sprawa C-118/10

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PAOLA MENGOZZIEGO

przedstawiona w dniu 17 stycznia 2013 r.(1)

Sprawa C‑118/10

Komisja Europejska

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Pomoc państwa - Kompetencja Rady - Artykuł 108 ust. 2 akapit trzeci TFUE - Istniejące systemy pomocy - Propozycja stosownych środków - Skutki - Rozporządzenie nr 659/1999 - Pomoc na inwestycje w zakup gruntów rolnych na Łotwie

1.        W skardze będącej przedmiotem niniejszego postępowania Komisja zwraca się do Trybunału aby ten stwierdził nieważność decyzji 2009/991/UE Rady z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie przyznania przez władze Republiki Łotewskiej pomocy państwa na zakup gruntów rolnych w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2013 (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”)(2).

2.        W trzech innych skargach wniesionych równolegle Komisja zaskarżyła decyzje Rady dotyczące pomocy tego samego rodzaju przyznanej przez Republikę Litewską (sprawa C‑111/10), Rzeczpospolitą Polską (sprawa C‑117/10) i Republikę Węgierską (sprawa C‑121/10).

3.        Wszystkie skargi dotyczą tego samego delikatnego problemu: czy sformułowana przez Komisję w ramach stałego badania systemów pomocy istniejących w państwach członkowskich, przeprowadzanego zgodnie z postanowieniami art. 108 ust. 1 TFUE (lub art. 88 ust. 1 WE w sprawie C‑117/10) propozycja stosownych środków stanowi ostateczne stanowisko tej instytucji w sprawie zgodności spornego systemu ze wspólnym rynkiem, mogące zablokować wykonanie przez Radę kompetencji przyznanej jej w art. 108 ust. 2 akapit trzeci TFUE (lub art. 88 ust. akapit trzeci WE) do zatwierdzenia pomocy na zasadzie odstępstwa od art. 107 (lub art. 87 WE) i innych postanowień mających zastosowanie w przypadku, gdy wyjątkowe okoliczności uzasadniają taką decyzję?

I -    Ramy prawne

4.        Zgodnie z art. 108 ust. 1 TFUE:

„Komisja we współpracy z państwami członkowskimi stale bada systemy pomocy istniejące w tych państwach. Proponuje im ona stosowne środki konieczne ze względu na stopniowy rozwój lub funkcjonowanie rynku wewnętrznego.