Wyrok Trybunału - 18 kwietnia 2013 r. - Sprawa C-463/11

WYROK TRYBUNAŁU (czwarta izba)

z dnia 18 kwietnia 2013 r.(*)

Dyrektywa 2001/42/WE - Ocena wpływu niektórych planów i programów na środowisko - Artykuł 3 ust. 4 i 5 - Określenie rodzajów planów mogących mieć znaczący wpływ na środowisko - Plany zagospodarowania „rozwoju wewnętrznego” wyłączone z oceny wpływu na środowisko na podstawie ustawodawstwa krajowego - Niewłaściwa ocena wymogu jakościowego w postaci „rozwoju wewnętrznego” - Brak wpływu na ważność planu zagospodarowania - Naruszenie skuteczności dyrektywy

W sprawie C‑463/11

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgerichtshof Baden‑Württemberg (Niemcy) postanowieniem z dnia 27 lipca 2011 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 6 września 2011 r., w postępowaniu:

L

przeciwko

M,

TRYBUNAŁ (czwarta izba),

w składzie: L. Bay Larsen (sprawozdawca), prezes izby, J. Malenovský, U. Lőhmus, M. Safjan i A. Prechal, sędziowie

rzecznik generalny: M. Wathelet,

sekretarz: A. Impellizzeri, administrator,

uwzględniając pisemny etap postępowania i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 18 października 2012 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

-      w imieniu L przez G. Rehmanna, Rechtsanwalt,

-      w imieniu M przez D. Weiblena, Rechtsanwalt,

-      w imieniu rządu niemieckiego przez T. Henzego oraz K. Petersen, działających w charakterze pełnomocników,

-      w imieniu rządu greckiego przez G. Karipsiadesa, działającego w charakterze pełnomocnika,

-      w imieniu Komisji Europejskiej przez F. Bulsta i P. Olivera, działających w charakterze pełnomocników,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 19 grudnia 2012 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 3 ust. 4 i 5 dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, s. 30, zwanej dalej „dyrektywą”).