Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 9 lipca 2009 r. - Stadt Papenburg przeciwko Bundesrepublik Deutschland. - Sprawa C-226/08., sygn. C-226/08

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 9 lipca 2009 r.(1)

Sprawa C‑226/08

Stadt Papenburg

przeciwko

Bundesrepublik Deutschland

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Oldenburg (Niemcy)]

Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Decyzja państwa członkowskiego w przedmiocie wydania zgody na projekt wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty - Interesy, które należy uwzględnić - Uzasadnione oczekiwania

1.        Gmina Papenburg (zwana dalej „Stadt Papenburg”) jest miastem portowym położonym nad rzeką Ems w Dolnej Saksonii (Niemcy). Jest znana z dużej stoczni Meyer-Werft utworzonej w 1795 r., obecnie specjalizującej się w budowie statków wycieczkowych(2).

2.        Za każdym razem, zanim statek o dużym zanurzeniu zostanie wyprowadzony ze stoczni do Morza Północnego, trzeba przeprowadzić specjalne prace pogłębiania. Zgodnie z decyzją planistyczną Wasser- und Schiffahrtsdirektion Nordwest (Dyrekcji Wód i Żeglugi Śródlądowej Regionu Północnozachodniego) z dnia 31 maja 1994 r. Stadt Papenburg, Landkreis Emsland i Wasser- und Schiffahrtsamt Emden (Urząd Wód i Żeglugi Śródlądowej w Emden) uzyskały zezwolenie na pogłębianie rzeki Ems w razie konieczności. Rzeka jest naturalnie przystosowana jedynie do statków o zanurzeniu do 6,3m. Pogłębianie ma na celu umożliwienie statkom o zanurzeniu 7,3m dostanie się do morza.

3.        Wspominana decyzja planistyczna zastępuje wszystkie niezbędne dalsze pozwolenia wymagane zgodnie z niemieckim prawem publicznym i nie może zostać zaskarżona(3). Konkretne prace pogłębiania w każdym indywidualnym przypadku nie wymagają zatem dalszego zezwolenia bądź zatwierdzenia.

        Odcinki rzeki znajdujące się w dole rzeki w stosunku do terenu podlegającego władzom miejscowym Stadt Papenburg zostały zgłoszone Komisji przez Niemcy w dniu 17 lutego 2006 r. pod opisem „Dolny Ems i Zewnętrzny Ems (DE 2507‑331)” jako ewentualny teren mający znaczenie dla Wspólnoty w rozumieniu dyrektywy 92/43/EWG (zwanej dalej „dyrektywą siedliskową”)().