Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 29 października 2009 r. - Virginie Pontin przeciwko T-Comalux SA. - Sprawa C-63/08., sygn. C-63/08
Sprawa C‑63/08
Virginie Pontin
przeciwko
T‑Comalux SA
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez tribunal du travail d’Esch‑sur‑Alzette)
Polityka społeczna - Ochrona pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią - Dyrektywa 92/85/EWG - Artykuły 10, 12 - Zakaz wypowiadania stosunku pracy od początku ciąży do końca urlopu macierzyńskiego - Sądowa ochrona praw przysługujących jednostkom na mocy prawa wspólnotowego - Równe traktowanie kobiet i mężczyzn − Dyrektywa 76/207/EWG - Artykuł 2 ust. 7 akapit trzeci - Mniej korzystne traktowanie kobiety w związku z ciążą lub urlopem macierzyńskim - Ograniczenie środków prawnych przysługujących kobiecie, z którą rozwiązano stosunek pracy podczas jej ciąży
Streszczenie wyroku
1. Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Pracownice w ciąży, pracownice, które niedawno rodziły, i pracownice karmiące piersią -Dyrektywa 92/85 - Zakaz zwolnienia
(dyrektywa Rady 92/85, art. 10, 12)
2. Polityka społeczna - Pracownicy płci męskiej i pracownicy płci żeńskiej - Dostęp do zatrudnienia i warunki pracy - Równość traktowania - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Pracownice w ciąży, pracownice, które niedawno rodziły, i pracownice karmiące piersią - Dyrektywy 76/207, 92/85
(dyrektywy Rady: 76/207, zmieniona dyrektywą 2002/73, art. 2, 3; 92/85, art. 10)
Wykładni art. 10 i 12 dyrektywy 92/85 w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią należy dokonywać w ten sposób, że nie stoją na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego przewidującemu szczególny środek prawny w zakresie zakazu rozwiązywania stosunku pracy z pracownicami w ciąży, z pracownicami, które niedawno rodziły, i z pracownicami karmiącymi piersią, określonymi w art. 10, wykonywany według zasad proceduralnych właściwych tej skardze, o ile jednak zasady te nie są mniej korzystne niż w przypadku podobnych postępowań o charakterze wewnętrznym (zasada równoważności) i nie mogą powodować w praktyce, że korzystanie z uprawnień wynikających z prawa wspólnotowego stanie się niemożliwe (zasada skuteczności). W tym względzie termin prekluzyjny piętnastu dni mający zastosowanie do skargi o stwierdzenie nieważności i przywrócenie do pracy, nie wydaje się spełniać tego warunku, czego zweryfikowanie należy jednak do sądu krajowego.