Opinia rzecznika generalnego Ruiz-Jarabo Colomer przedstawiona w dniu 18 listopada 2008 r. - Postępowanie karne przeciwko Frede Damgaard. - Sprawa C-421/07., sygn. C-421/07

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

DÁMASA RUIZA-JARABA COLOMERA

przedstawiona w dniu 18 listopada 2008 r.(1)

Sprawa C‑421/07

Anklagemyndigheden

przeciwko

Frede’owi Damgaardowi

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret (Dania)]

Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Pojęcie reklamy - Rozpowszechnianie informacji o produkcie leczniczym przez niezależną osobę trzecią - Wolność wyrażania opinii

I -    Wprowadzenie

1.        Pytanie prejudycjalne przedstawione przez duński Vestre Landsret (zachodni sąd okręgowy) po raz kolejny daje Trybunałowi Sprawiedliwości możliwość sprecyzowania wciąż kontrowersyjnych ograniczeń, jakie prawo wspólnotowe nakłada w zakresie reklamy produktów leczniczych.

2.        Sąd krajowy wnosi o wyjaśnienie, czy opinię dotyczącą produktu leczniczego, a pochodzącą od osoby trzeciej niezwiązanej z jego wytwarzaniem, wprowadzaniem do obrotu ani dystrybucją należy kwalifikować jako „reklamę” w rozumieniu dyrektywy 2001/83/WE(2), czy też jako informację o innym charakterze.

3.        Zgodnie z treścią art. 87 i 88 tej dyrektywy państwa członkowskie powinny zakazać reklamy leków, które nie zostały dopuszczone do obrotu oraz tych, które są dostępne wyłącznie na receptę lub które zawierają substancje psychotropowe. Podobnie, państwa członkowskie mogą zakazać na swoim terytorium reklamy produktów leczniczych, których koszt można refundować.

        Sprawa zawisła przed sądem odsyłającym jest potrójnie złożona, bowiem rozpowszechniana informacja dotyczy produktu leczniczego zakazanego w Danii, ukazała się ona na duńskiej stronie internetowej, a podpisana została przez dziennikarza. Wszystkie te okoliczności powinny zostać starannie wyważone, ponieważ prowadzą one do sprzecznych ocen. Z jednej strony fakt, iż chodzi o lek, który nie został dopuszczony do obrotu, wymaga rygorystycznego podejścia. Z drugiej strony okoliczność, iż dziennikarz F. Damgaard powołuje się na swoje prawo do wolności wyrażania opinii, wymaga podejścia bardziej elastycznego, z poszanowaniem wspomnianej wolności. Ponadto okoliczność, iż rozpowszechnianie informacji miało miejsce za pośrednictwem Internetu komplikuje stan faktyczny z uwagi na trudności, jakie napotyka prawo w wirtualnym świecie sieci.