Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 26 kwietnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii. - Sprawa C-186/06., sygn. C-186/06

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 26 kwietnia 2007 r.(1)

Sprawa C‑186/06

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Hiszpanii

Dyrektywa 79/409/EWG - Ochrona dzikiego ptactwa - Obszar irygacyjny kanału Segarra‑Garrigues (Lleida)

I -    Wprowadzenie

1.     Niniejsza sprawa dotyczy stosowania art. 4 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(2) (zwanej dalej „dyrektywą ptasią”) do planów nawadniania obszaru, który do chwili obecnej charakteryzował się siedliskami stepowymi i przystosowanymi do nich rzadkimi gatunkami ptaków. Ponieważ obszar ten w okresie właściwym dla okoliczności faktycznych sprawy nie był jeszcze uznany za specjalny obszar ochrony ptaków stepowych, dopiero od chwili przyjęcia dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(3) (zwanej dalej „dyrektywą siedliskową”) znajduje zastosowanie system ochrony tak zwanych faktycznych obszarów ochrony ptactwa. Faktyczne obszary ochrony ptactwa to obszary, które powinny były zostać wyznaczone jako specjalne obszary ochrony (zwane dalej „SOO”) w rozumieniu art. 4 dyrektywy ptasiej, ale jeszcze nie zostały wyznaczone(4). Obok szeregu kwestii faktycznych należy wyjaśnić przede wszystkim, czy i w jakim zakresie w ramach tego systemu ochrony ingerencje mogą być uzasadnione działaniami równoważącymi kompensującymi.

II - Ramy prawne

2.     Dyrektywa ptasia odnosi się zgodnie z art. 1 do ochrony wszystkich gatunków ptactwa występujących naturalnie w stanie dzikim w Europie. Artykuł 2 określa w tym celu podstawowe zobowiązanie państw członkowskich:

„Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zachowania populacji gatunków określonych w art. 1 na poziomie, który odpowiada w szczególności wymogom ekologicznym, naukowym i kulturowym, mając na uwadze wymogi ekonomiczne i rekreacyjne lub w celu dostosowania populacji tych gatunków do tego poziomu”.