Opinia rzecznika generalnego Léger przedstawiona w dniu 13 czerwca 2006 r. - Republika Federalna Niemiec przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Rada Unii Europejskiej. - Sprawa C-380/03., sygn. C-380/03

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

PHILIPPE’A LÉGERA

przedstawiona w dniu 13 czerwca 2006 r.(1)

Sprawa C‑380/03

Republika Federalna Niemiec

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

i

Radzie Unii Europejskiej

Dyrektywa 2003/33/WE - Reklama i sponsorowanie wyrobów tytoniowych - Podstawa prawna - Artykuł 95 WE - Obowiązek uzasadnienia - Procedura współdecydowania - Zasada proporcjonalności - Prawa podstawowe - Wolność wyrażania opinii

1.        Republika Federalna Niemiec w niniejszej skardze wnosi do Trybunału, na podstawie art. 230 WE, o stwierdzenie nieważności części dyrektywy 2003/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do reklamy i sponsorowania wyrobów tytoniowych(2).

2.        Skarga stanowi niejako ciąg dalszy postępowania wszczętego już wcześniej przez to państwo członkowskie, w sprawie poprzedniej dyrektywy 98/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 1998 r. o identycznym tytule(3), a które zakończyło się orzeczeniem przez Trybunał jej całkowitej nieważności wyrokiem z dnia 5 października 2000 r. w sprawie Niemcy przeciwko Parlamentowi i Radzie(4). W następstwie wydania tego wyroku została uchwalona dyrektywa 2003/33 (która jest przedmiotem niniejszej skargi). W owej nowej skardze(5) Republika Federalna Niemiec zwraca się do Trybunału, w ramach żądania głównego, o dokładne określenie znaczenia jego orzecznictwa dotyczącego wyboru podstawy prawnej dyrektywy, której nieważność stwierdzono, którą to podstawę zastosowano ponownie w zaskarżonej dyrektywie.

I -    Ramy prawne

        W pierwszej kolejności zajmę się omówieniem postanowień traktatu WE, z którymi wiąże się niniejsza skarga. Następnie nakreślę tło powstania sporu, przypominając brzmienie dyrektywy 98/43 oraz tezy wyroku Trybunału, w którym stwierdzono jej nieważność. Na koniec zaprezentuję dyrektywę 2003/33, która zastąpiła dyrektywę, której nieważność stwierdzono, i jest przedmiotem niniejszej sprawy.