Opinia rzecznika generalnego Geelhoed przedstawiona w dniu 29 czerwca 2006 r. - Asnef-Equifax, Servicios de Información sobre Solvencia y Crédito, SL przeciwko Asociación de Usuarios de Servicios Bancarios (Ausbanc). - Sprawa C-238/05., sygn. C-238/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

L.A. GEELHOEDA

przedstawiona w dniu 29 czerwca 2006 r.(1)

Sprawa C‑238/05

ASNEF-EQUIFAX, Servicios de Información sobre Solvencia y Crédito, S.L.

i

Administración del Estado

przeciwko

Asociación de Usuarios de Servicios Bancarios (AUSBANC)

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania)]

I -    Porozumienia - System wymiany między instytucjami finansowymi informacji dotyczących wypłacalności klientów - Korzystne skutki dla konsumentów i użytkowników usług finansowych Wprowadzenie

1.        Niniejsza sprawa dotyczy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, w którym Tribunal Supremo (Hiszpania) kieruje dwa pytania w ramach badania zgodności z art. 81 WE rejestru informacji kredytowej dostępnego za opłatą dla instytucji finansowych i kredytowych w Hiszpanii, dotyczące wykładni tego artykułu.

2.        Zasadniczo pytania te mają na celu ustalenie, czy do rejestru takiego ma zastosowanie art. 81 ust. 1 WE i, w takim przypadku, czy organy państwa członkowskiego mogą wydać zezwolenie na jego prowadzenie na podstawie ust. 3 tego artykułu, przy czym w takiej sytuacji nacisk kładziony jest na drugą przesłankę (zastrzeżenie dla konsumentów słusznej części zysku).

3.        Pytania te zostały podniesione w ramach kasacji wniesionej przez spółkę ASNEF-EQUIFAX Servicios de Información sobre Solvencia y Crédito SL (zwanej dalej: „ASNEF-EQUIFAX”) od wyroku Audiencia Nacional z dnia 28 listopada 2001 r. stwierdzającego nieważność decyzji o zezwoleniu na prowadzenie takiego rejestru zgodnie z prawem hiszpańskim.

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

        Zgodnie z jego czwartym motywem rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003() ma na celu przyznanie organom ochrony konkurencji oraz sądom państw członkowskich uprawnienia do stosowania nie tylko art. 81 ust. 1 WE i art. 82 WE, które są bezpośrednio stosowane w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, ale również art. 81 ust. 3 WE.