Opinia rzecznika generalnego Poiares Maduro przedstawiona w dniu 13 lipca 2006 r. - Postępowanie karne przeciwko Jan-Erik Anders Ahokainen i Mati Leppik. - Sprawa C-434/04., sygn. C-434/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. POIARESA MADURA

przedstawiona w dniu 13 lipca 2006 r.(1)

Sprawa C‑434/04

Jan-Erik Anders Ahokainen

Mati Leppik

przeciwko

Virallinen syyttäjä

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia)]

1.        Dobre wino jest dobrym, przyjaznym stworzeniem, jeśli dobrze z nim postępować.(2) Jednak zadziwiające jest, „że też ludzie sami wkładają sobie wroga w usta, by mógł im wykraść rozum”,(3) gdy wróg ten, w odróżnieniu od wina, jest tak okrutny, jak niemalże czysty alkohol etylowy. Lecz z informacji przekazanych przez rząd fiński w toku niniejszego postępowania wynika, że zapotrzebowanie konsumentów na napoje alkoholowe z niezwykle wysoką zawartością alkoholu nie jest wcale teoretyczne. Fińskie prawo zakazuje sprzedaży detalicznej substancji zawierających więcej niż 80 % nieskażonego alkoholu etylowego („spirytusu”). Wykorzystanie ich w celach przemysłowych lub jako surowca objęte jest systemem zezwoleń. Fiński Korkein oikeus (sąd najwyższy) zwrócił się do Trybunału o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie pytania, czy wymóg uzyskania zezwolenia na przywóz z innego państwa członkowskiego substancji zawierających ponad 80% nieskażonego alkoholu etylowego jest zgodny z art. 28 WE i 30 WE. Kwestia ta pojawiła się w toku postępowania karnego przeciwko J.E.A. Ahokainenowi i M. Leppikowi, którzy zostali oskarżeni o przemyt nieskażonego alkoholu etylowego z Niemiec do Finlandii.

I -    Krajowe ramy prawne

2.        Celem alkoholilaki nr 1143/1994 (zwaną dalej „ustawą dotyczącą alkoholu”), zgodnie z jej art. 1, jest kontrola spożycia alkoholu, która ma zapobiegać szkodliwym skutkom dla zdrowia i społeczeństwa, wywoływanym przez substancje alkoholowe.

        Ustawa dotycząca alkoholu czyni rozróżnienie pomiędzy „napojami alkoholowymi” a „spirytusem”. Zgodnie z art. 3 ust. 2, w brzmieniu nadanym ustawą nr 1/2001, „napój alkoholowy” to napój przeznaczony do spożycia, o zawartości alkoholu etylowego nie większej niż 80% objętości, natomiast „spirytus” to alkohol etylowy nieskażony lub nieskażony roztwór wodny alkoholu etylowego o zawartości nie mniejszej niż 80% objętości.